தமிழனே இது கேளாய்!

தமிழா, தமிழா அடையாளம் உனக்கென்ன?

எண்ணிப் பார்த்தாயா?

ஆரியத்தின் அடி வருடியாய், அரசியலில் அவர்களால் ஏவி விடப்பட்ட ‘மாயமானாக’ ‘பி’ குழுவாக -_ கூலிப் பட்டாளமாய், விபீடண, சுக்ரீவ, அனுமார்களாகி சொந்த இனத்தை _ இன உரிமைகளை மாற்றார் காலடியில் வைத்து சுகம் அனுபவிக்கும் சோற்றால் அடித்த

பிண்டமா நீ ?

1. தீபாவளி,

2. வருஷப் பிறப்பு – 60 வருஷ ஆபாச கதை,

(ஒரு வருஷமும் தமிழ் இல்லா ஆண்டு )

3. சரஸ்வதி பூஜை,

4. விஜயதசமி,

5. கோகுலாஷ்டமி,

6. விநாயக சதுர்த்தி

7. ஸ்ரீராம நவமி

8. அட்சய திருதியை

9. மகிஷாசூர சம்ஹாரம்

இதில் ஒன்றாவது தமிழ், தமிழ்ப் பண்பாடு கொண்டதா? அவற்றிற்கு உகந்ததா?

கதை எல்லாம் அசுரர்களை_திராவிடர்களை அழித்ததையே மய்யமாகக் கொண்டவை.

கலப்பற்ற முந்தைய சங்க இலக்கியத்தில் இல்லாதவை.

உனது ‘யாழ்’ இன்று இல்லை!

அதனிடத்தில் ‘வீணை’ இடம்பெற்றது!

‘பாணர்கள்’ இல்லை, ‘சங்கீத வித்வான்கள்’ உள்ளே புகுந்தனர்!

தமிழ்ப் பாட்டு ‘துக்கடா’ _ – தீட்டு மொழியாம்… கோவிலில் வடமொழி சமஸ்கிருதம்.

உன் வீட்டு நிகழ்வுகளை தமிழில் நடத்தாமல் செத்த மொழி மூலம் வைத்து அதற்குக் கூலி தரும் – அறியாமை! அவலம்!

“வஞ்சகர் வந்தவர் தமிழாற் செழித்தார்

வாழ்வினில் உயர்ந்தபின் தமிழையே பழித்தார்”

தமிழ் ‘நீஷ பாஷை’யாம். – இதை ஏற்றதால் மதி இழந்தாய், மானம் இழந்தாய்.

“மானமும் அறிவும் மனிதர்க்கு அழகு” என்றார் பெரியார் – ஓங்கி மண்டையிலடித்து, உனக்கோ இன்று மானமும் அறிவும் இல்லை என்று பிறர் கேலி செய்யும் கொடுமை கண்டு எம் நெஞ்சம் கொதிக்கிறது!

தமிழன் என்று கூறி இப்படி உன்னை விற்றுக் கொள்ளலாமா? பெயரில் தமிழன்; செயலில் மாற்றான் அடிமை. – யோசித்துப் பார்!

வீம்பு பேசி விலையை உயர்த்திக் கொள்வதுதான் உனது இன்றைய வீரமா?

புழுவாய் நீ எத்தனை நாளைக்கு?

பெரியார் கேட்கிறார் -_ திருந்து! திருந்து!!