கட்டுரை : கோவில் சொத்துகளை சுளை சுளையாய் விழுங்கத் திட்டம் உஷார்! உஷார்!!

கவிஞர் கலி. பூங்குன்றன்

இந்து அறநிலையத்துறையின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள கோயில்கள் அனைத்தும் அரசிடமிருந்து பிடுங்கப்பட வேண்டும். ஹிந்து ஆன்றோர், சான்றோர் மற்றும் துறவிகள் அவர்களிடம் தனித்து இயங்கும் வாரியத்திடம் ஒப்படைக்கப்பட வேண்டும் என்று பா.ஜ.க தமிழ்நாட்டு சட்டப்பேரவை தேர்தல் அறிக்கையில் குறிப்பிட்டுள்ளது. (பக்கம் 22).

ஆர்.எஸ்.எஸ் வார இதழான விஜயபாரதம் (23.04.2021) நான்கு பக்க அளவில் நீண்டதோர் கட்டுரையினைத் தீட்டியுள்ளது.

அறநிலையத் துறையின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள கோயில் களில் அதிக அளவு முறைகேடுகள் நடைபெறுகின்றன. கோயில் சொத்துகள் களவாடப்படுகின்றன. எனவே இந்துக்கள் அடங்கிய தனிவாரியத்திடம் ஒப்படைக்கப்பட வேண்டும் என்று ஒப்பாரி வைக்கின்றன.

திரிநூல் ஏடான ‘தினமலர்’ சும்மா இருக்குமா? கடந்த ஏப்ரல் 18ஆம் தேதி (பக்கம்5) ‘சுதந்திரம் வேண்டுமென்கிறார் கடவுள்’ என்ற தலைப்பில் நீண்டதோர் கட்டுரையை வரைந்து தள்ளியுள்ளது.

ஈஷா அறக்கட்டளையின் நிறுவனர் ஜக்கி வாசுதேவ் இந்த பிரச்சினையில் மூர்க்கமாக மூக்கை நீட்டிவருகிறார்.

உண்மையைச் சொல்லவேண்டும் என்றால் இந்துக் கோயில்கள் எல்லாம் ஒரு காலக் கட்டத்தில் தனியார் வசம்தான் இருந்து வந்தன. அவற்றில் அரசின் தலையீடு ஏற்பட வேண்டிய அவசியம் என்ன என்பதுதான் முக்கியமான வினாவாகும்.

எந்தப் பார்ப்பானும் எந்த கோயிலையும் கட்டியதில்லை. கோயிலை நிர்மாணிப்பதில் அவர்களுடைய பங்களிப்பு என்பது என்ன? ஒரே ஒரு செங்கல்லைத் தூக்கி கொடுத்திருப்பார்களா? கரையான் புற்றெடுக்க கருநாகம் குடிபுகுந்தது போல் கும்பாபிஷேகம் என்ற பேரில் கும்பத்தில் ஜலத்தையும், பாலையும் ஊற்றிய கையோடு பார்ப்பனர்களின் ஏகபோக உரிமையாகிவிட்டன கோயில்கள் என்பதுதானே உண்மை.

கோயில் கருவறைக்குள் அர்ச்சகராகத் தமிழர்கள் செல்வதற்கு தமிழ் மன்னர்களால் உருவாக்கப்பட்ட கோயில்களில் தமிழில் வழிப்பாட்டு உரிமை என்பதற்குமே இன்றுவரை போராடும் நிலை தானே!

மன்னர்களாலும் பக்தர்களாலும் கோயில்களுக்கு ஏராளமான சொத்துக்கள் குவிந்தன. அவற்றை தங்களின் ஏகபோக சொத்துக்களாக கொண்ட நிலையில் தானே அரசு தலையீடு என்ற கரம் நீண்டது

வெள்ளையர் ஆட்சிக் காலத்தில் தான் 1817 ஆம் ஆண்டு சட்டம் க்ஷிமிமி ஆவது பிரிவு கோவில்களை நிர்வகிக்கும் அதிகாரத்தை ரெவின்யூ போர்டுக்கு வழங்கியது.

விக்டோரியா மகாராணியின் சாசனம் என்பதின்படி — இந்தியாவின் மத விவகாரங்களில் அரசு தலையிடுவதில்லை என்ற அறிவிப்பின் காரணமாக கோயில்கள் மறுபடியும் மனுவாதிகள் கைக்குள் சென்றன.

இந்நிலையில்தான் வாராது வந்த மாமணியாய் சென்னை மாகாணத்தில் உதித்த நீதிக்கட்சி ஆட்சி அதிகாரத்திற்கு வந்தது.

பானகல் அரசர் (ராம ராய நிங்கார்) பிரதமராக வந்தபோதுதான் இந்து அறநிலைய வாரிய மசோதா அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு 1923 ஏப்ரலில் நிறைவேற்றப்பட்டது.

மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டாலும் வைஸ்ராயின் ஒப்புதல் கிடைத்தால் தான் செயல்பாட்டுக்கு வர முடியும்.

இதனை பயன்படுத்திக்கொண்ட கோவில்கள் மடங்கள் மத நிறுவனங்களை சேர்ந்தவர்கள் மசோதாவுக்கு ஆதரவாக கையொப்பம் இட வேண்டாம் என்று அழுத்தம் கொடுத்தனர்.

மசோதாவுக்கு வைஸ்ராய்க்கு ஆதரவு இருந்தது. கவர்னரின் அடுத்த தேர்தலில் யார் வெற்றி பெறுவார்கள் என்று பொறுத்திருந்து பார்ப்போம் என்று வைசிராய் காத்திருந்த நிலையில், மீண்டும் ஜஸ்டிஸ் கட்சி ஆட்சிக்கு வந்து பானகல் அரசர் மாநில பிரதமரானார்

1924 இல் மீண்டும் மசோதா நிறைவேற்றப்பட்ட நிலையில் வைஸ்ராய் ஒப்புதலுடன் 1925 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி முதல் வரலாற்று கிரீடத்தில் இந்த அறநிலையத்துறை ஆணை ராஜ நடை போட்டது என்பதுதான் வரலாறு.

நாத்திகர்கள் கையில் இந்தத் துறை போய்விட்டது என்று பொய்க் கூச்சல்

போடுகிறார்களே அதாவது உண்மையா என்றால் இல்லை  இல்லை  இல்லவே இல்லை அது பவானி ஜமக்காளத்தில் வடிகட்டிய பெரும் பொய்யாகும்.

ஜஸ்டிஸ் கட்சியை சேர்ந்தவர்கள் நாத்திகர்கள் அல்லர் – கடவுள் நம்பிக்கை கொண்டவர்கள்தான் என்பது நினைவில் இருக்கட்டும்.

அதற்குப்பின் ஒழுக்க சீலர் ஓமந்தூர் ராமசாமி ரெட்டியார் முதலமைச்சராக  இருந்தபோது இந்த சட்டம் மேலும் செழுமை பெற்றது

கோவில் சொத்துக்கள் கொள்ளையோ கொள்ளை என்று கூச்சல் போடும் உச்சிக்குடுமிகள் பதில் சொல்லட்டுமே பார்க்கலாம். கோயில்களில் இவர்கள் நடத்திய சுரண்டல்கள் கொஞ்சமா? இதோ சில ஆதாரங்கள்:

திருப்பதி கோவில் கொள்ளை

15ஆம் நூற்றாண்டில், விஜயநகரப் பேரரசை கிருஷ்ண தேவராயர் ஆண்டு வந்தார். அவர், திருப்பதியில் உள்ள ஏழுமலையானின் தீவிர பக்தர். திருப்பதி ஏழுமலையான் கோவிலுக்கு 7 முறை சென்று இருக்கிறார். ஒவ்வொரு முறையும் அவர் ஏராளமான தங்க, வைர, வைடூரிய நகைகளைக் காணிக்கையாகச் செலுத்தி இருக்கிறார்.

கிருஷ்ண தேவராயரின் முடிசூட்டு விழா நடந்து, 500 ஆண்டுகள் நிறைவடைவதையொட்டி, அய்தராபாத்தில் மிகப்பெரிய விழாவை ஆந்திர அரசு நடத்துகிறது. இந்த விழாவை, குடியரசுத் தலைவர் பிரதீபா பாட்டீல் தொடங்கி வைக்கத் திட்டம்.

இந்த விழாவையொட்டி, திருப்பதி ஏழுமலையான் கோவிலுக்கு, மன்னர் கிருஷ்ண தேவராயர், வழங்கிய அரிய ஆபரணங்களின் நிழல்படக் கண்காட்சி நடத்த, திருப்பதி கோவில் நிருவாக அதிகாரி கிருஷ்ணாராவ் நடத்திய கூட்டத்தில் முடிவு செய்யப்பட்டது.

இதைத்தொடர்ந்து நகைகளை நிழல்படம் எடுக்க, நகைகள் பிரிவை அணுகிய போது, “கிருஷ்ண தேவராயர் வழங்கிய நகைகள், ஏற்கெனவே 40 ஆண்டுகளுக்கு முன் தங்கக் கட்டிகளாக உருக்கப்பட்டு, கஜானா-வில் சேர்க்கப்பட்டு விட்டது என்று நகைகள் பொறுப்பு அதிகாரி பதில் அளித்தார்.

அந்த நகைகள் உருக்கப்பட்டு விட்டது என்று கூறப்பட்டதை அறிந்ததும் பக்தர்கள் மத்தியில் பரபரப்பு ஏற்பட்டது. இதைத்தொடர்ந்து தேவஸ்தான உயர் அதிகாரிகள், ஆபரண பிரிவு நிருவாக அதிகாரி குரு ராஜாராவிடம், விளக்கம் கேட்டு இருக்கிறார்கள்.

இது பற்றி குருராஜாராவ் கூறியதாவது:

கிருஷ்ண தேவராயர் வழங்கிய நகைகள் இப்போது எங்களிடம் இல்லை. அதை 40 ஆண்டு-களுக்கு முன்பே சாதாரண நகைகளுடன் சேர்த்து, கோவிலில் உள்ள உருக்குப் பட்டறையில் உருக்கி, தங்கக் கட்டிகளாக ஆக்கி விட்டோம். அவை தேவஸ்தான கஜானாவில் சேர்க்கப்பட்டு விட்டதாக ஆவணங்கள் கூறுகின்றன என்றார்.

அப்போது இந்தப் பிரிவுக்கு பொறுப்பாளராக யார் இருந்தார்?. எந்த அதிகாரியின் உத்தரவின் படி ஆபரணங்கள் உருக்கப்பட்டது? என்பது பற்றி விசாரித்து வருகிறோம். இவ்வாறு குரு ராஜாராவ் கூறினார்.

அனுமதி அளித்தது யார்?

இது பற்றி கோவில் நிருவாக அதிகாரி கிருஷ்ணராவ் கூறியதாவது:

“கிருஷ்ண தேவராயர் வழங்கிய நகைகள் உருக்கப்பட்டு விட்டதாக, ஆவணத்தில் எழுதப்பட்டு இருப்பது உண்மைதானா? இந்த ஆவணம் உண்மையானது தானா? இந்த முடிவை எடுத்தது யார்? அனுமதி அளித்த அப்போதைய அதிகாரி யார்? என்று விசாரணை நடத்தி வருகிறோம்.முழு விசாரணைக்குப் பின், அனைத்தும் வெட்ட வெளிச்சமாகி விடும்” இவ்வாறு கிருஷ்ணாராவ் கூறினார்.

அறங்காவலர் குழு தலைவர் ஆதிகேசவலு கூறுகையில், “அரிய நகைகள் உருக்கப்பட்டு விட்டதாகக் கூறுகிறார்கள். இதில் நடந்த உண்மை என்ன என்பதைத் தெரிவிக்க வேண்டிய பொறுப்பு அதிகாரிகளுக்கு உள்ளது. அய்தராபாத் விழாவில் நடக்க இருந்த கிருஷ்ண தேவராயர் வழங்கிய நகைகள் நிழல்படக் கண்காட்சி ரத்து செய்யப்பட்டு விட்டது” என்றார்.

திருப்பதி ஏழுமலையான் கோவிலுக்கு, கிருஷ்ண தேவராயர், 1513ஆம் ஆண்டு முதல் 1521 வரை 7 முறை வந்து தரிசனம் செய்து இருக்கிறார். ஒவ்வொரு முறையும் அவர், ஏராளமான விலை மதிப்பில்லாத நகைகளைக் காணிக்கையாகக் கொடுத்து இருக்கிறார் என்று கோவில் பதிவேடுகளில், தெளிவாக எழுதப்பட்டு இருக்கிறது.

அதன் விவரம் வருமாறு:1513ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் 10-ஆம் தேதி கிருஷ்ண தேவராயர் தனது மனைவிகள் திருமலா தேவி, சின்னா தேவி ஆகியோருடன் திருப்பதி வந்தார். அப்போது அவர் நவரத்தின கிரீடம் ஒன்றையும், 25 வெள்ளித் தட்டுகளையும், 2 தங்கக் கிண்ணங்களையும் காணிக்கையாகப் படைத்து இருக்கிறார்.

1513ஆம் ஆண்டு மே 2-ஆம் தேதியும், ஜூன் 13ஆம் தேதியும் இரு முறை அவர் திருப்பதிக்கு வந்து, மூலவருக்கு, விலை மதிக்க முடியாத ஆபரணங்களைக் காணிக்கையாகச் செலுத்தி இருக்கிறார். மேலும் உற்சவர்களுக்கு, 3 தங்க மணி மகுடங்களையும் படைத்து இருக்கிறார்.

1514 ஜூலை 6-ஆம் தேதி, 30 ஆயிரம் வராகன்களில் (தங்க காசுகள்) ஏழுமலையானுக்கு, கிருஷ்ண தேவராயர் கனகாபிஷேகம் நடத்தினார். அவை கோவிலுக்குக் கொடுக்கப்பட்டன.

1515ஆம் ஆண்டு அவர் வருகை தந்த போது, ரத்தினக் கற்கள் பதித்த தங்க மகர தோரணம் ஒன்றை காணிக்கையாகச் செலுத்தி இருக்கிறார். இது மிகவும் விலை மதிப்பு மிக்கது.

1517ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 2ஆம் தேதி கிருஷ்ண தேவராயர், தனது மற்றும் அவரது 2 மனைவிகளின் வெண்கலச் சிலைகளைக் கோயிலில் பிரதிஷ்டை செய்தார். அந்தச் சிலைகள், இப்போதும் மகாவாயிலின் உள்பிரகாரத்தில் உள்ளன.

1518ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 9-ஆம் தேதி, கிருஷ்ண தேவராயர் ஏழுமலையான் கோவி-லுக்கு வந்தபோது, கோவிலின் கருவறை விமான கோபுரத்தில், 30 ஆயிரம் வராகனில் தங்கத் தகடு பதித்தார்.

1521ஆம் ஆண்டு பிப். 17ஆம் தேதி அவர் ஏழுமலையானுக்கு நவரத்தின கிரீடத்தை வழங்கினார். விலை மதிப்பு மிக்க வைர பீதாம்பரத்தையும் கொடுத்தார்.

இப்படியாக, ஏழுமலையான் கோவிலுக்கு, மன்னர் கிருஷ்ண தேவராயர் படைத்த பல ஆயி-ரம் கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள பழம்பெரும் வைரம், வைடூரியம், மரகதம் போன்ற நவரத்தினங்களால் ஆன நகைகள் என்ன ஆனது? என்பது பெரும் கேள்விக்குறியாகவே இருக்கிறது.

இந்நிலையில், இந்த விவகாரம் குறித்து, ஹைதராபாத்தில் பத்திரிகையாளர்களிடம் சிரஞ்சீவி, திருப்பதி கோவிலில் பல ஆயிரக்கணக்கான கோடி அளவுக்கு ஊழல் நடந்திருக்க வாய்ப்பு இருப்பதாகத் தெரிவதாகவும், இது பற்றி சி.பி.அய். விசாரணை நடத்த வலியுறுத்தி, செப்டம்பர் 9 ஆம் தேதி திருப்பதி வரும் பிரதமர் மன்மோகன்சிங்கிடம் மனு கொடுக்க உள்ளதாகவும் கூறினார்.

இது குறித்து டில்லியில் பேசிய சந்திரபாபுநாயுடு, நகை மாயமானது பற்றி மட்டுமல்லாது அங்கு நடைபெறும் இன்ன பிற மோசடிகள் குறித்தும் சிபிஅய் விசாரணை நடத்துவது அவசியம் என்றும், அப்போது தான் உண்மையான குற்றவாளிகள் பிடிபடுவார்கள் என்றும் காட்டமாகக் கூறினார்.

அத்துடன் வஸ்திர அலங்கார சேவை டிக்கெட் விற்றதில், பல நூறு கோடி ரூபாய் அளவுக்கு ஊழல் நடந்துள்ளதாகவும் கூறினார். இந்த விவகாரம் வெளிவந்த உடன், கோவிலின் நகைப்பிரிவில் நீண்ட காலமாக வேலை பார்த்து வந்த இரண்டு அதிகாரிகள் தற்கொலை செய்துகொண்டனர், இதனை அடுத்து, இந்த ஊழல் மேலும் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளது

அப்போது மாலைமுரசு ஏடு 26.08.2009 போட்ட தலைப்பு என்ன தெரியுமா? “ஏழுமலையானுக்கு சொந்தமான கோடிக்கணக்கான நகை மோசடி! தங்கமூலாம் பூசப்பட்ட செப்பு நகைகளை வைத்துவிட்டு ஒரிஜினல் நகைகள் களவாடல்” இதுதான் மாலை முரசு செய்தி.

நாமதாரியான ஏழுமலையானுக்கே இப்படி நாமம் போட்டவர்களை என்னவென்று சொல்லுவது! பெரியாரின் நாத்திகப் பிரச்சாரத்தால்தான் கோயில் கொள்ளை நடப்பதாகக் குதித்துக் குதித்து எழுதும் துக்ளக், தினமலர் கூட்டம் திருப்பதி கோயில் கொள்ளைக்கு என்ன காரணம் சொல்லப் போகின்றன. உண்மையைச் சொல்லப் போனால், கோயில் அர்ச்சகர்களுக்கும், தேவஸ்தானப் புள்ளிகளுக்கும் மிகவும் நன்றாகத் தெரியும். கடவுளாவது! கத்தரிக்காயாவது! கல்லு, செம்பு என்பது! அதனாலேதானே துணிந்து கொள்ளைகள்!

இன்னொரு முக்கிய கோயில் அதுதான் சிதம்பரம் நடராஜன் கோயில் பொன்னம்பலத்தான் விவகாரம்:

இந்தக் கோயிலின் சுரண்டல் மகாபுராணம் பற்றிக் கேட்கவே வேண்டாம்.

இந்தக் கோயிலில் நடக்கும் ஊழல்களையும், பித்தலாட்டங்களையும் பிழையின்றித் தெரிந்துகொள்ள வேண்டுமானால், சிதம்பரம் பகுதியைச் சேர்ந்தவரும், புவனகிரி தொகுதி சட்டப்பேரவை உறுப்பினருமான வி.வி. சாமிநாதன் அவர்கள், (எப்பொழுதும் நெற்றியில் மதக்குறியோடுதான் இருப்பார் ) (அ.இ.அ.தி.மு.க.) சட்டப்பேரவையில் ஆற்றிய உரையே போதுமானதாகும் (25.3.1982).என்னென்ன நகைகள் கொள்ளை போயின? அம்மன் தாலி மறைந்த மர்மம், தங்க நகைகளை உருக்கியதில் 16 பவுன் திருட்டு, நடராசருடைய குஞ்சிதபாதம் என்று சொல்கிறார்களே, அதிலிருந்து வைரக்கற்கள் நான்கும் மாயம்! உண்டியலில் போடவேண்டிய சிறு சிறு நகைகளை உண்டியலில் போடக்கூடாது; படிக்கட்டிலே வையுங்கள் என்று சொல்லி சுருட்டிய சூழ்ச்சிகள், நடராசருக்கு இடதுபுறம் உள்ள “ஹஸ்த ராஜா” இடுப்பிலே இருந்த ஒன்றரை பவுன் கிண்கிணி – தங்க அரைஞாணும் காணவில்லை.அரசின் கண்களில் மிளகாய்ப் பொடியைத் தூவி, இரண்டு கட்டி மூசைத் தங்கமும், 26 தங்க நாணயங்களும் வைத்திருந்தது, இந்து அற நிலையத் துறை ஆணைய அதிகாரிகளால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

கோயிலுக்குள் பரமானந்த கூபம் என்ற ஒரு கிணறு இருக்கிறது. உண்டியலில் பணம் போட விரும்பும் பக்தர்களை அந்தக் கிணற்றில் போடுமாறு இந்தப் பார்ப்பனர்கள் கூறுவார்கள். அவ்வாறு போடும் பழக்கம் உண்டு. 2, 3 மாதங்களுக்கு ஒருமுறை ஏலம் விடுவார்களாம். பொது ஏலத்திற்கு விடாமல் சில நேரங்களில் இந்தத் தீட்சதப் பார்ப்பனர்களே ஆளை அமர்த்தி, கிணற்றில் மூழ்கச் செய்து பணத்தை மூட்டைக் கட்டிக்கொண்டு சென்று விடுவார்கள். இந்தத் திருட்டை வெளியிலே சொன்ன கிருஷ்ணசாமி தீட்சதரைத் தாக்கியிருக்கின்றனர்.

சென்னை தலைமைச் செயலகத்தைச் சேர்ந்த செயலாளர்கள் இருவர், நாக வெங்கடேச தீட்சதர், நடராஜ தீட்சதர், சங்கச பேத தீட்சதர் ஆகிய தீட்சதப் பார்ப்பனர்கள் கையொப்பமிட்டு, தில்லைக் கோயிலில் தீட்சதர்கள் செய்யும் அட்டூழியங்களை, ஊழல்களைப் பட்டியல் போட்டு முதலமைச்சர் எம்.ஜி.ஆர்., இந்தியப் பிரதமர், காஞ்சிபுரம் சங்கராச்சாரியார் ஆகியோர்களுக்கு புகார் மனு கொடுத்துள்ளனர். அந்தப் புகார் மனுவில் கண்டுள்ளவைதான், சட்டமன்ற உறுப்பினர் திரு. வி.வி. சாமிநாதன் அவர்களால், சட்டப்பேரவையில் எடுத்துக் கூறப்பட்ட மேற்கண்ட தகவல்களாகும். தமிழ்நாடு சட்டமன்ற நடவடிக்கைத் தொகுப்புகளில் பதிவாகியிருக்கும் உண்மைத் தகவல்கள் இவை.தில்லை வாழ் அந்தணர் மூவாயிரம் பேர் என்று கதை கட்டி வைத்துள்ளனர். அதற்கொரு புனை சுருட்டுக் கதையும் அவர்களிடம் உண்டு. கயிலாயத்திலிருந்து இந்த மூவாயிரம் பேர்களையும் சிவபெருமானே அழைத்து வந்தாராம்.

படைத்தல் கடவுளான பிரம்மா, தில்லையிலிருந்து மூவாயிரம் தீட்சதர்களை யோகத்திற்காகக் காசிக்கு அழைத்துச் சென்றாராம். அப்பொழுது தில்லையில் உள்ள கடவுள், அவர்களை மீண்டும் தில்லைக்கே அழைத்தாராம்!அதன்படி அவர்கள் அனைவரும் தில்லைக்குத் திரும்பினார்களாம். மூவாயிரம் பேர்களில் ஒருவர் குறைந்தாராம்.குறைவாகக் காணப்படும் அந்த ஒருவர் வேறு யாருமல்லர். நான் தான் என்று தில்லையில் கூத்தாடும் நடராசப் பெருமான் கூறினார் என்று கதை எழுதி வைத்துள்ளனர். அற்புதங்களைச் சொன்னால்தானே பாமர மக்கள் மதிப்பார்கள்?

தில்லை நடராசனும், தீட்சதர்களும் ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று நம்ப வைக்கத்தான் இந்தக் கட்டுக்கதை.

1922ஆம் ஆண்டு நீதிக்கட்சி ஆட்சியின்போது, இந்து அற நிலையத்துறை உருவாக்கப்பட்டு, கோயில்கள் பார்ப்பனப் பெருச்சாளிகளின் ஏகபோகத்தில் சுரண்டப்பட்டதிலிருந்து காப்பாற்றிட வழி செய்யப்பட்டது.

அந்த நேரத்தில், அந்தச் சட்டம் தில்லைக் கோயிலைக் கட்டுப்படுத்தாது என்று தில்லைவாழ் பார்ப்பனர்கள் அடம்பிடித்தனர்.

அறநிலையத்துறை தலைவராக இருந்தவர், நீதிபதி சதாசிவ அய்யர் என்பவர் ஆவார். தில்லை தீட்சதர்கள் கொடுத்த மனுவின் மீது திரு. சதாசிவ அய்யர் அளித்த தீர்ப்பு முக்கியமானது (3.1.12.1925).

“இந்தக் கோயிலுக்கு நகைகள் தவிர வேறு சொத்துகள் எதுவுமேயில்லை என்று பொது தீட்சதர்கள் சொல்லுவதும், இந்த ஆலயத்திற்கு எந்தவிதக் கட்டளைகளும், வருவாய் தரும் இனங்களும் இல்லையென்று சொல்லுவதும் சரியல்ல. ஆகவே, பொது தீட்சதர்கள் உண்மைக்குப் புறம்பாக மனு கொடுத்துள்ளனர். மேற்கண்ட ஆலயத்திற்கு எவ்வித வரவு – செலவு கணக்குகளையும் வைக்காமல், பொது தீட்சதர்கள் நம்பிக்கைத் துரோகக் குற்றச் சாட்டிற்கும் உள்ளாகிறார்கள்” என்று இந்து அறநிலையத்துறைப் பாதுகாப்புக் குழுத் தலைவராக இருந்த திரு. சதாசிவ அய்யரே அறிக்கை கொடுத்த பிறகு, இந்தக் கோயில் தீட்சதர்களின் நாணயம், ஒழுக்கம், நேர்மை எத்தகையது என்பது அம்பலத்திற்கு வந்துவிட வில்லையா?

1887 இல் இந்தக் கோயில் தீட்சதர்களிடையே இரு கட்சிகள் ஏற்பட்டன. குத்தகை வசூல், சிப்பந்திகளுக்குச் சம்பளம், ஆலயம் பழுது பார்த்தல், கோயில் திருவிழா நடத்துதல் ஆகியவற்றிற்குச் செலவு செய்தல் தொடர்பாக ஏற்பட்ட பிணக்கு அது.

வழக்கு நீதிமன்றம் சென்றது. தென்னார்க்காடு மாவட்ட நீதி மன்றத்தில் வழக்கு நடைபெற்று (ஓ.எஸ். எண் 7/1887), அதன்பின் சென்னை – உயர்நீதிமன்றத்திற்கு வழக்கு சென்றது.

1888 இல் நடைபெற்ற இந்த வழக்கினை திருவாரூர் டி. முத்து சாமி அய்யர், ஷெப்பர்டு (Shepherd) என்ற வெள்ளைக்காரர் அடங்கிய டிவிஷன் பெஞ்ச் விசாரித்தது; என்ன தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டது?

“முதற்காலந் தொட்டே இக் கோயில் ஒரு பொது வழிபாட்டுக்குரிய இடமாக உபயோகப்பட்டு வந்து இருக்கிறது. இக்கோயில் தீட்சதர்களின் சொந்தச் சொத்து என்பதற்குச் சிறு துளியும்கூட ஆதாரம் கிடையாது” என்று அடித்துச் சொல்லி விட்டார்கள்.

கணவன் மனைவியை அடிக்கலாம் என்று ஒரு வழக்கில் தீர்ப்புக் கூறிய முத்துசாமி அய்யரே, தீட்சதர் தொடர்பான இந்த வழக்கில் இப்படி ஒரு தீர்ப்பைக் கூறிவிட்டாரே! – முத்துசாமி அய்யர் என்ன “சுனா””மானா”வா? வெகு காலத்திற்குமுன் கூடப் போக வேண்டாம் – திமுக ஆட்சிக் காலத்தில் சிதம்பரம் கோயிலை அரசு கையகப்படுத்தியது. அதனை எதிர்த்து கோயில் பெருச்சாளிகளான தீட்சதர்கள் நீதிமன்றம் சென்றனர்.

நீதிமன்றத்திலே அவர்கள் கொடுத்த கணக்கு, குபீர் சிரிப்பை வரவழைக்கக் கூடியதே கோயிலுக்கு ஆண்டு வருவாய் ரூ.37,199

செலவு ரூ.37,000

மீதி ரூ. 199 (பேட்டா விலைபோல் இருக்கிறதா?) அதே நேரத்தில், அக்கோயிலை திமுக ஆட்சிக் காலத்தில் அரசு கையகப்படுத்தியபோது, 15 மாத வருமானம் ரூ.25,12,485 எத்தனை மடங்கு கொள்ளை!

1983-இல் காசி விசுவநாதர் கோயில் திருட்டுப்பற்றி பிரபலமாகப் பேசப்பட்டது.

காசி விஸ்வநாதர் கோவிலில் திருட்டு, சிவலிங்கம் பதிக்கப்பட்ட அடித்தளத்தில் உள்ள 2 கிலோ தங்கம் சுரண்டி எடுக்கப்பட்டுவிட்டது. திருடர்கள் இரண்டு வாரங்களுக்குப் பிறகு பிடிபட்டார்கள். மொத்தம் 15 பேர் கைது செய்யப்பட்டனர். விசாரணை அதிகாரி கோவிலின் உள்ளே இருப்பவர்கள் உதவி இல்லாமல் வெளியிலிருந்து வந்து திருட முடியாது என்றார்

திவாரி என்ற பார்ப்பன தர்மகர்த்தா ஏற்கெனவே கைது செய்யப்பட்டு பிறகு ஜாமீனில் வெளிவந்தவர். கோவிலின் கர்ப்பக்கிரக கதவின் பூட்டு உடைக்கப்படாமலே திறக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதன் பின்னால் இரண்டு மிகப்பெரிய இரும்புக் கதவுகள் உள்ளன. அவைகள் திறந்தே வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இரவு முழுவதும் காவல் காக்க வேண்டிய பார்ப்பன இரண்டு அர்ச்சகர்கள் இரவு தூங்கிவிட்டதாகக் கூறுகிறார்கள்.

அப்போதே நாராயணக் கடவுளின் வெள்ளி கிரீடமும் களவாடப்பட்டிருக்கிறது. இதன் மொத்த மதிப்பு 4 லட்சம் ரூபாயாகும். இந்த மிகப்பெரிய திருட்டு! கோவிலின் உள்ளேயே கருவறைக்குள்ளேயே எந்த சேதமும் இல்லாமல் நடந்திருக்கிறது. இது புதியதல்ல. இந்த மாதிரி திருட்டுகள் பலமுறை இந்த கோவிலில் நடந்து இருக்கிறது. இது ஆறாவது திருட்டு ஆகும். ஒவ்வொரு தடவையும் திருட்டு நடந்த பிறகு அங்குள்ள பார்ப்பன அர்ச்சகர்கள் சம்பந்தப்பட்டிருப்பது கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருக்கிறது. அவர்கள் காவல்துறையினரால் கைது செய்யப்படுவார்கள். பிறகு கோவில் நிர்வாகம் அவர்களை வேலை நீக்கம் செய்யும். ஆனால் அப்படி வேலை நீக்கம் செய்யப்பட்ட, திருட்டு குற்றம் சுமத்தப்பட்ட அர்ச்சகர்கள் பிறகு திரும்பவும் அர்ச்சகராக வேலைக்கு சேர்த்துக் கொள்ளப்படுவார்கள். அதுவும் யாரால்? அந்த தர்மகர்த்தா குழுவின் அங்கத்தினரால் அவர்கள் மீண்டும் வேலைக்குச் சேர்த்துக்கொள்ளப்படுவார்கள்.

கோவிலுக்கு மிக நெருங்கியவர்கள் சொல்லுகிறார்கள். பெரிய பெரிய கொள்ளைகள், திருட்டுக்கள் இந்தக் கோவிலின் உள்ளே நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. கோவில் கதவின் விளிம்பில் உள்ள வெள்ளியைச் சுரண்டி எடுத்து விட்டார்கள். கோவில் துவஜ ஸ்தம்பத்தில் உள்ள தங்கத்தை எடுத்து விட்டார்கள். வெள்ளி நாணயங்கள் பதிக்கப்பட்டிருந்ததைக் காணோம். நந்திக்கு உள்ள விலை உயர்ந்த வெள்ளி நகைகளைக் காணோம். இதை எல்லாம் யாரைப் போய்க் கேட்க? என்கிறார்கள்.

மாதம் 60,000 ரூபாய் வருமானம் உள்ள கோவில் அது. ஆனால் இதற்கு ஆதாரங்களோ தஸ்தாவேஜுகளோ எதுவும் இல்லை. வரவு செலவுக்கு ஆதாரபூர்வமான ரசீதுகள் இல்லை. அந்தக் கோவிலுக்கு என்ன நகைகள், சொத்துக்கள் உள்ளன என்பதற்கு ஆதாரம் இல்லை. எத்தனைப் பேர் அங்கே வேலையிலிருக்கிறார்கள் என்பதும் யாருக்கும் தெரியாது. ஆனால் பார்ப்பன தர்மகர்த்தா குழுவினர் சொல்லுகிறார்கள் தின வருமானம் கோவிலுக்கு 70 ரூபாய் மட்டும்தானாம்.

அந்தக் கோவிலே தனிப்பட்ட நான்கு பேருக்கு சொந்தமாம். ராமசங்கர், கிருஷ்ணசங்கர், விஜயசங்கர், கைலாசபதி என்கிற நால்வர்தான் அந்தக் கோவிலின் சொத்துக்காரர்கள். (இவர்களா அந்தக் கோயிலைக் கட்டினர்) யார் நிர்வாகத்தை நடத்துவது என்று இவர்களுக்குள்ளேயே தகராறு. உச்சநீதிமன்றத்தில் ஒரு வழக்கு நடந்துள்ளது.

இந்தியா முழுவதும் குறிப்பாக தமிழ்நாட்டுக் கோவில்களில் கடவுளர் சிலைகளும் நகைகளும் திருட்டுப் போகிறது. இதற்கு யார் காரணம்? அர்ச்சகர்களின் உதவியினால்தான் பெரும்பாலான இந்த திருட்டுகள் நடைபெறுகின்றன.

திருச்செந்தூர் உண்டியல் விவகாரத்தில் ஒரு கொலையே நடந்திருக்கிறது. . முருகன் சந்நிதானத்தில் கடவுளின் சொத்துகளை அறங்காவலர் குழுவினரே கொள்ளை அடித்திருக்கிறார்கள்

சில முக்கிய கோயில்களில் நடைபெற்ற கொள்ளைகள் பற்றிய விவரங்கள் இதோ:

1. சிதம்பரம் நடராஜர் கோவில் கொள்ளை:-

1993 அக்டோபரில் ரூ.1,27,500. மதிப்புள்ள வைரத்தொங்கல் நகை களவு போனது. களவுக்குக் காரணமானவர்கள், பூசை செய்கிற சுமார் 300 தீட்சிதர்களுக்கு (பார்ப்பனர்கள்) மத்தியில்தான் இருக்கவேண்டும் என்று கைலாச சங்கர தீட்சிதர் என்பவரே பத்திரிகையில் அறிக்கை வெளியிட்டார். இந்த நிலையில் இது தொடர்பாக இன்னும் தீட்சிதர்களின் மேல் நடவடிக்கை எடுக்காததற்குக் காரணம் தீட்சிதர்களைத் தண்டிப்பது ஆண்டவனையே தண்டிப்பது போல என்ற மத நம்பிக்கையே! (‘ஜுனியர் விகடன்’ 20.07.1994, 05.10.1994, 19.02.1995) சிதம்பரம் நடராசர் கோயில் இந்து அறநிலையத் துறைக்கு உட்பட்டதன்று.

2. திருவட்டார் ஆதிகேசவப் பெருமாள் கோயில் கொள்ளை:

18.02.1995 அன்று இக்கோயிலில் ரூ.ஒரு கோடி பெருமானமுள்ள நகைகள் களவு போனது. கொள்ளைக்குக் காரணமானவரான கிருஷ்ணன் நம்பூதிரி (பார்ப்பனர்) என்ற அர்ச்சகர் கைது செய்யப்பட்டுக் காவலில் வைக்கப்பட்டார்.

இது தொடர்பாக பத்திரிகைக்குப் பேட்டி கொடுத்த அப்பகுதி இந்து முன்னணி தலைவர்களும் கொள்ளைச் சம்பவத்தைக் கடத்தல் கூட்டத்தோடு தொடர்புபடுத்துகிறார்களே அன்றி, அர்ச்சகர்களைப் பற்றி ஒன்றும் பேசவில்லை. இந்நிலையில் போலீஸ் விசாரணை ஒருபக்கம் நடக்க, இன்னொரு புறம் தேவ பிரசன்னம் போட்டு (சோதிடம் மூலம்) கொள்ளை பற்றிய விவரம் அறிய முயற்சி நடந்ததாம். இதன் முடிவாக கிடைத்த விவரப்படி கோயிலில் உள்ள தெய்வத்தின் சக்தி குறைக்கப்பட்டுள்ளதாகவும், சுவாமியின் தோள், கழுத்து ஆகிய பகுதிகளில் சுரண்டி, உடலில் உள்ள தங்கத்தை உரித்துள்ளதாகவும் தெரிய வந்ததாம். (ஜுனியர் விகடன் 01.03.1995, 19.03.1995, மாலைமலர் 19.05.1995)

3. மதுரை அழகர்மலை கள்ளழகர் கோயில் கொள்ளை:

03.08.1994 ‘ஜுனியர் விகடன்’ வார இதழ் அழகர்கோயில் கொள்ளை பற்றி விவரிக்கிறது. இக்கோயிலின் தங்க நகைகளை எடுத்துக் கொண்டு இதற்குப் பதிலாகத் தங்க முலாம் பூசப்பட்ட போலி நகைகளை வைத்துவிட்டதாக அக்கோயிலின் ராமசாமி பட்டர் என்பவர் குற்றம் சாட்டப்படுகிறார். இதே குற்றச்சாட்டை மதுரையில் உள்ள இந்து பக்த ஜன சங்க தலைவர் தியாகராஜனும் கூறுகிறார்.

ஆனால், பட்டர் செல்வாக்கு உள்ளவர் என்பதால் அவர் கைது செய்யப்படாமலும், பணி நீக்கம் செய்யப்படாமலும் தொடர்ந்து வேலை பார்ப்பதாகவும், பத்திரிகைச் செய்தி கூறுகிறது.

4. மதுராந்தகம் ஏரிகாத்த ராமர் கோவில் கொள்ளை:

பல லட்சம் மதிப்புள்ள நகைகள் 01.02.1995 அன்று இக்கோயிலில் கொள்ளை போயினவாம். இதற்கு முன்னும் பல திருட்டுகள் நடந்திருந்தாலும், திருட்டுப்போன பொருளுக்குப் பதில் வேறு பொருள்களை வாங்கி வைத்து விடுவார்களாம் அர்ச்சகர்கள். திருடியதாகச் சந்தேகப்படும் நபரும், ஓர் அர்ச்சகரும் நெருக்கமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தார்களாம். திருட்டைக் கண்டுபிடிக்க போலீஸ் நாய் வரவழைக்கப்பட்டும் நாய்களை சாமி சிலைக்கு அருகே அனுமதிக்க அர்ச்சகர்கள் மறுத்துவிட்டனராம். (சாமி சிலைகளை அசிங்கப்படுத்துகிறதோ, இல்லையோ, நாய்கள் தங்களை அசிங்கப்படுத்திவிடும் என்பதாலோ) இன்னும் விசாரணை நடந்து கொண்டுள்ளதாம். (ஜுனியர் விகடன் 08.02.1995)

5. நெல்லையப்பர் கோயில் கொள்ளை:

780 கிராம் எடையுள்ள வெள்ளி நகை இக்கோயிலில் காணாமல் போனதாகவும், இது தொடர்பாக இரண்டு அர்ச்சகர்கள் கைதானதாகவும் 27.02.1992 ‘தினமணி’ பத்திரிகை தெரிவிக்கிறது.

6. பொன்னேரி கிருஷ்ணப் பெருமாள் கோவில் கொள்ளை:

இக்கோயில் கருட வாகனத்தில் தங்கத் தகடுகள் களவு போனதாம். திருடர்கள் கோயிலுக்குள்தான் இருக்க வேண்டும் என அறநிலையத்துறைத் துணை கமிஷனர் கூறினாராம். (‘ஜுனியர் விகடன்’, 14.10.1992)

அர்ச்சகப் பார்ப்பனர்களின் கர்ப்பகிரக மோசடி அம்பலம்

கோயில் கர்ப்பகிரகத்திற்குள் மற்றவர்கள் நுழையக்கூடாது என்று பித்தலாட்டம் செய்து கொண்டு வருவது, அர்ச்சகப் பார்ப்பனர்கள் எவ்வளவெல்லாம் மோசடி செய்வதற்கு உதவுகிறது என்பதற்கோர் எடுத்துக்காட்டாக மாயூரம் அருகில் ஒரு சம்பவம் நடந்துள்ளது. தாம் பூஜை செய்து வந்த சாமி சிலையையே ஓர் அர்ச்சகப் பார்ப்பனரும் மற்றும் சில பார்ப்பனர்களும் திருடிக் கொண்டு அதற்குப் பதிலாக மண்சிலை செய்து வைத்திருக்கின்றனர். ரூ. 20 ஆயிரம் பெறும் இச்சிலைத் திருட்டு பற்றி இப்போது போலீசார் கண்டுபிடித்து சம்பந்தப்பட்ட இரண்டு பார்ப்பனர்களையும், ஒரு பார்ப்பனத்தியையும் கைது செய்துள்ளனர். மாயூரம் வட்ட திருக்கடையூரை அடுத்துள்ள மாத்தூர் கிராமத்தில் உள்ள பிடாரியம்மன் கோவிலின் சத்திய வாசகர் சவுந்திர நாயகி, பிடாரியம்மன் ஆகிய சாமி சிலைகளை எடுத்து விட்டு, அதற்குப் பதிலாக மண்சிலை செய்து வைத்து விட்டனராம் இராமு என்ற அந்தக் கோயிலின் அர்ச்சகப் பார்ப்பனர். இத்திருட்டில் அவர் மனைவி மகாலட்சுமியும், குடவாசல் கோவிலின் குருக்களாக உள்ள கந்தன் (இராமு மைத்துனன்) என்ற பார்ப்பனரும் சம்பந்தப்பட்டிருப்பது பின்னர் தெரிய வந்தது. சிலையை மாற்றி எடுத்து வரும்பொழுது குடவாசலைச் சேர்ந்த பார்ப்பனக் குருக்கள் போலீசாரால் கைது செய்யப்பட்டார். பின்னர் இது சம்பந்தமாக விசேடப் புலனாய்வுத் துறையினரால் விசாரணை மேற்கொண்டதன் பேரில் மாத்தூர் கோவிலில் வந்து பார்க்கும்போது மண் சிலை இருப்பது கண்டு பிடிக்கப்பட்டு. இது சம்பந்தமாக கோயில் குருக்கள் இராமு, அவர் மனைவி மகாலட்சுமி, அவர் மைத்துனன் கந்தன் ஆகிய மூவரும் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர். திருடப்பட்ட சிலைகளின் மதிப்பு சுமார் 20,000 ரூபாய் இருக்கும் என்று அதிகாரிகள் தெரிவித்தனர். இந்த சிலை திருட்டுப் பற்றியும், அர்ச்சகப் பார்ப்பனர்களின் இதுபோன்ற மோசடிகளையும் அம்பலப்படுத்தி, திருக்கடையூர் பகுத்தறிவாளர் கழகம் பொதுமக்களுக்கு நல்ல அளவுக்கு உணர்த்தி விழிப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்தியுள்ளது.

(‘விடுதலை’ 19.11.1973)

திருக்குணவாயிற் கோயிலில் ஒரு பெருந்திருட்டுப் போயிற்று. கோயில் அதிகாரிகள் பெருந் திருவிழாவிற்காக நகைகளை எடுக்க ஸ்ரீ பண்டாரத்தைத் திறந்தார்கள். விலையுயர்ந்த நகைகளைக் காணவில்லை. இவைகள் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முந்தித்தான் பூண்டிச் ஜமீன்தாரராலும், ப.ழ.பெ.ந. இராமன் செட்டியாராலும் செய்துத் தரப்பட்டன. இக்களவு உடனே போலீசுக்குத் தெரியப்படுத்தப்பட்டது. போலீசார் இரண்டு மாதம் வரை துப்பு ஆராய்ந்தார்கள். இறுதியில் ஒரு பழைய திருடன் வீட்டைச் சோதனை போட்டதில் ஒரு சில கோயில் நகைகள் கிடைத்தன. அவனை அடித்து நொறுக்கியதில் அவை பொன்னப்பா பத்தர் மூலமாகத் தனக்குக் கிடைத்தன என்று  சொல்லிவிட்டான். பொன்னப்பா பத்தரைக் கைதுசெய்து விசாரித்ததில், வைத்தியநாத கனபாடிகள் சில தங்க நகைகளைத் தந்து உருக்கச் சொல்லிக் கைவளையல்களாக்கிக் கொண்டு போனார் என்று சொன்னார். மறுபடி இதே துறையில் போலீசார் துப்பு விசாரிக்கையில் திருப்பனைத்துறை மடத்தார் வைத்து நடத்தும் அன்னதானக் கட்டளைக் கணக்குப் பிள்ளை சொக்கப்பா பிள்ளையும், வைத்திய நாத கனபாடிகளும், பொன்னப்பா பத்தரும் சேர்ந்து இக்களவைச் செய்திருக்க வேண்டும் என்று போலீசார் முடிவுக்கு வந்தார்கள். போதுமான சான்றுகள் கிடைக்காததனால், பொன்னப்பா பத்தரை விட்டு விடுவதாக ஆசை காட்டியதில் அவன் சர்க்கார்ச் சாட்சியாக வருவதற்கு இசைந்தான். ஆகவே, சொக்கப்பா பிள்ளையையும் வைத்தியநாத கனபாடி களையும் குற்றவாளிகளாகச் சேர்த்து குற்ற வழக்குத் தொடங்கினார்கள்.

இதில் சொக்கப்பாவுக்கு ஓர் ஆயுளும், கனாபடிகளுக்கு (பார்ப்பனர்களுக்கு) 9 மாதச் சிறையும் அளிக்கப்பட்டது. (கோவூர் கிழார் எழுதிய கோயிற்பூனைகள்)

‘இல்லஸ்டிரேட்ட வீக்லி’ இதழில் (03.09.1972) ‘இந்தர் மல்ஹோத்ரா’ கட்டுரை ஒன்றை ஆதாரப் பூர்வமாகத் தீட்டியிருந்தார். கோயில் கொள்ளைகளைப் பற்றிய கட்டுரை அது. அதனை மொழிபெயர்த்து ‘விடுதலை’ தொடர்ச்சியாக 14 கட்டுரைகளை வெளியிட்டது. (செப்டம்பர் 1972)

சிலைகளைக் கடத்துவதில் கோயில் அர்ச்சகர்களின் பங்களிப்பு குறித்து அதில் ஆதாரப்பூர்வமாக விளக்கப்பட்டு இருந்தது.

1960இல் திருவாங்கூர் சமஸ்தான முன்னாள் திவான் சர்.சி.பி.இராமசாமி அய்யர் தலைமையில் அரசு ஒரு விசாரணை ஆணையத்தை (கமிஷன்) நியமித்தது.

கோயில்களில் நடக்கும் அயோக்கியத்தனங்கள், அத்துமீறல்கள், ஒழுக்கக் கேடுகள், தற்குறிகளான பார்ப்பன அர்ச்சகர்களைப் பற்றி எல்லாம் வண்டிவண்டியாகக் கூறப்பட்டு இருந்தது.

கோயில் பணத்தை எடுத்து பங்கு சந்தையில் ஈடுபட்ட பார்ப்பன அர்ச்சகர்கள் பற்றி எல்லாம் கூட அந்த ஆணையம் அதிகாரபூர்வமாக விளக்கியுள்ளது.

கி.பி.எட்டாம் அல்லது ஒன்பதாம் நூற்றாண்டில் இருந்த திருமங்கையாழ்வார் நாகைப்பட்டினத்துப் பவுத்த விகாரை ஒன்றில் முழுதும் பொன்னால் அமைக்கப்பட்டிருந்த புத்த உருவச்சிலையைக் கவர்ந்து கொண்டுபோய், அப்பொன்னைக் கொண்டு திருவரங்கத் திருப்பதியில் திருமதில் எடுப்பித்தல் முதலான திருத்தொண்டுகளைச் செய்தார் என்பது குரு பரம்பரைப் பிரபாவம் முதலிய வைணவ நூல்களினால் தெரிய வருகின்றது.

(‘பவுத்தமும் தமிழும்’ பக்கம் 47-,48, ஆசிரியர் மயிலை சீனி.வெங்கடசாமி)

கோயிற் கொள்ளை

பல கோயில்கள் தங்களுக்கு ஏராளமான செல்வம் படைத்தவையாக இருந்தாலும், பெருமளவில் காணிக்கை வந்து குவிந்தாலும்கூட அதன் கணக்குப் புத்தகங்களைப் பரிசீலித்துப் பார்த்தால் அவை ஏழைக் கோயில்களாகவே இருக்கின்றன. இதில் வியப்படைவதற்கு ஏதுமில்லை.

இத்தகைய கடுமையான முறைகளுக்குப் பொறுப்பாக உள்ள டிரஸ்டிகளும், மகந்துகளும், பூசாரிகளும், அர்ச்சகர்களும் ஒன்று தற்குறிகளாக இருக்கின்றனர். அல்லது அரைகுறை கல்வியறிவு படைத்தவர்களாக இருக்கின்றார்கள். அத்துடன் வழக்கமாகவே பணம் பறிக்கும் ஆசாமிகளாக இருக்கிறார்கள்.

கடவுளின் சொத்துகளையும், பணத்தையும் கையாடல் செய்தது, தப்பு வழியில் பயன்படுத்தியது பற்றிய புகார் அல்லது கண்டுபிடிப்பு பற்றிய குறிப்பிட்ட தகவல்களைப் பட்டியல் போட்டுக் காட்டினால் அது ஒரு தனிப் புத்தகமாகவே நிரம்பிவிடும். ஆனால், அவற்றைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்த ஒன்றை இங்கே மேற்கோள் காட்டுவது பொருத்தமாக இருக்கும்.

பழமையானதும், புகழ்பெற்றதுமான காசி விசுவநாதர் கோயிலில் பக்தர்கள் செலுத்தும் காணிக்கைகள் குறிப்பிட்ட சில மகந்து, பண்டாக்களின் பரம்பரைச் சொத்தாக, உரிமை கொண்டாடப்படுகிறது. இவர்கள் தங்கள் குடும்பங்களை நிர்வகிக்க நிர்வாகக் கமிட்டி ஒன்றை இப்போது உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். காணிக்கைகள் யாருக்குச் சொந்தம் என்பது பற்றிய வியாஜ்ஜியம் இவர்களுக்குகிடையே கடந்த 60 வருடங்களாக நடைபெற்ற வண்ணம் இருக்கிறது. அறக்கட்டளைச் சொத்துகள் மூலமும், காணிக்கைகளின் மூலமும் கோயிலுக்கு வரும் வருமானம் முறைப்படி கணக்கெழுதப்படவில்லை என்று ஏராளமான சாட்சிகள் உறுதிப்படுத்தினார்கள்

எல்லாக் கோயில்களிலும் இதுவே கதை.

தேவைக்கான பூஜைக்குரிய செலவுகளைக் கழித்துக் கொண்ட பிறகு, காணிக்கைகள் 4 குடும்பங்களிடையே பங்கிட்டுக் கொள்ளப்படுகிறது. சம்பிரதாயத்தின் அடிப்படையிலும், சிறீ கிருஷ்ணதாஸ் என்பவரால் எழுதப்பட்டு , 1937ஆம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட விசுவநாத தரிசனம் என்ற நூலில் குறிப்பிட்டிருக்கும் வழக்கத்தின் அடிப்படையிலும் இவர்கள் இவ்வாறு பங்கிட்டுக் கொள்கிறார்கள்.

கோயில் விவகாரம் இங்கே மட்டும்தான் இப்படி என்பதில்லை. அரித்துவாரம், காசி, விந்தியாச்சல், கயா, தேவைகார், பூரி மற்றும் புவனேஸ்வரம் ஆகிய புகழ்பெற்ற மத ஸ்தலங்களில் உள்ள கோயில்களில் பெரும்பான்மையாகக் காணிக்கைகளின்மீது கட்டுப்பாடு விதிக்கவும், பரம்பரை பாத்தியதை கோரவுமான உரிமை பண்டாக்களுக்கே இருக்கிறது.

(சர்.சி.பி.ராமசாமி அய்யர் தலைமையிலான ஆணையத்தின் அறிக்கையிலிருந்து)

இப்படிக் கோயில் சொத்துகளை சுளை சுளையாய் விழுங்கி ஏப்பமிட்டவர்கள் மீண்டும் நாக்கை நீட்டிக்கொண்டு அலைகிறார்கள். இந்து கோயில்களை அரசு பிடியிலிருந்து விடுவித்து தாங்கள் வயிற்றில் அள்ளிக்கட்டத் துடிக்கிறார்கள்.   உஷார்! உஷார்!!