அடக்குமுறை, சிறைவாசங்கள் எதிர் விளைவுகளை உருவாக்கும்

ஆதிதிராவிடர் சமுதாயத்தவரில் பள்ளர் என்ற பிரிவினைச் சேர்ந்த தியாகி இமானுவேல் அவர்களுடைய நினைவு நாளை நடத்தி அவரது நினைவைப் போற்றுவது அண்மையில் சில ஆண்டுகளாக பரமக்குடி – இராமநாதபுரம் மாவட்டப் பகுதிகளிலும், தென் மாவட்டங்களில் சில பகுதிகளிலும் நடக்கும் ஆண்டு வழமை என்பது தமிழக அரசின் காவல்துறை அறியாததல்ல.

அதில் ஏதும் அசம்பாவிதங்களோ, கலவரங்களோ நிகழக் கூடாது என்பதில் மிகுந்த முன்னெச்சரிக்கையுடன் செயல்பட வேண்டிய மகத்தான பொறுப்பு தமிழக அரசின் உள்துறைக்கு – காவல்துறைக்கு (உளவுத்துறையும் இதில் முக்கியப் பங்காற்றி வருமுன் காக்க எச்சரிக்கும் கடமை) மகத்தானது.

அப்படியிருக்கையில் செப்டம்பர் 11-ஆம் தேதி அன்று பரமக்குடியில் துப்பாக்கிச் சூடு நடைபெற்று அதில் தாழ்த்தப்பட்ட சமுதாய இளைஞர்கள் – ஒரு பாலிடெக்னிக் மாணவர் உள்பட பலர் பலியானார்கள் என்ற செய்தி நம் நெஞ்சை நிலைகுலையச் செய்யும் கொடுமையான செய்தியாகும்.

இது எதனால் ஏற்பட்டது என்று செய்திகள் கூறும்போது, தமிழக முன்னேற்றக் கட்சியின் தலைவரான சகோதரர் ஜான் பாண்டியன் அவர்கள் மரியாதை செலுத்தச் செல்லும்போது, தூத்துக்குடி அருகில் வல்லநாட்டில் கைது செய்யப்பட்டார் என்பதை அறிந்த ஆத்திரமுற்ற இளைஞர்கள் ஆவேசங் கொண்டு வன்முறைகளில் ஈடுபட்டனர் என்று வருகிறது.

அவரைக் கைது செய்தால் – அந்த மரியாதை செலுத்துவதைத் தடுப்பதால் ஏற்படும் என்னென்ன மாதிரி எதிர் உணர்வுகள் என்பதை, காவல்துறை குறிப்பாக உளவுத் துறையினர் உள்பட முன்கூட்டி ஆய்வு செய்து முதல் அமைச்சருக்கு விளக்கியிருக்க வேண்டாமா? (கைதுக்கு என்ன அவசியம் என்பதும் விளக்கப்படவில்லை)

அதோடு ஆத்திர மூட்டப்பட்ட தாழ்த்தப்பட்ட சமூக இளைஞர்களின் செயல்களைத் தடுக்க கண்ணீர்ப் புகை, தடியடி போன்ற குறைந்தபட்ச தடுப்புமுறைகள் கையாளப்பட்டிருக்க வேண்டாமா?

அப்படியே நிலைமை கட்டுக்கடங்காது எல்லை மீறிவிட்டது; காவல் துறையினரும் தாக்கப்பட்டு, பேருந்துகள் எரிக்கப் படுகின்ற விபரீதத்தினால் துப்பாக்கிச் சூடு செய்தவர் கள், முதலில் கூட்டத்தை – கலவரக் கும்பலைக் கலைந்து செல்ல வானத்தை நோக்கிச் சுட்டு, பயமுறுத்தி கலைந்து ஓடும்படிச் செய்திருக்க வேண்டாமா?

அப்படிச் செய்திருந்தால் 7 உயிர்கள் பலியாகி இருக்காதே – வாழ வேண்டிய இளைஞர்கள் அதில் தாழ்த்தப்பட்ட சமுதாய இளைஞர்கள் வாழ்வு இப்படி முடிந்திருக்காது. 75 பேர் காயம் அடைந்து சிகிச்சை பெற்று வரும் நிலை உருவாகுமா?

செப்டம்பர் 12 அன்று சட்டமன்றத்தில் இந்த விவாதத்தின் போது, முதல் அமைச்சர் அவர்கள் அளித்த விளக்கத்தில் பேருந்துகள் கொளுத்தப்பட்டு, பெட்ரோல் குண்டுகள் வீசப்பட்டுள்ள நிலையில்தான் துப்பாக்கிச் சூடு நடைபெற வேண்டிய தாயிற்று என்று கூறி, முதலில் மாவட்ட வருவாய்த் துறை அதிகாரி விசாரணை நடைபெறும் என்று கூறி, பிறகு கம்யூனிஸ்ட் உறுப்பினர்களும் மற்ற எதிர்க் கட்சியினரும் கூறியதை ஏற்று ஓய்வு பெற்ற நீதிபதியைக் கொண்டு விசாரணை நடத்தப்படும் என்று அறிவித்துள்ளார்கள்.

நமக்கு இதில் உள்ள கவலை எல்லாம் உயிர்ப் பலிகள் என்ற வேதனையோடு, எங்கே இது பல விஷமிகளால் – ஜாதி வெறியர்களால் – ஜாதிக் கலவரமாக தென் மாவட்டங்களில் வெடித்து விடுமோ என்ற கவலைதான்.

எந்த ஜாதியினரானலும் மனித உயிர்கள் பலி என்பதை பகுத்தறிவுவாதிகள் உணர்ந்தே கவலை கொள்கின்றனர்.

தமிழ்நாடு அமைதிப் பூங்கா – அதுவும் பெரியார் மண்ணில் ஜாதிக் கலவரம் என்று நடந்து அமைதிப் பூங்கா அமளிக் காடாக ஆகிவிடக் கூடாது என்பதே நமது கவலை! எனவே, முழு அமைதி திரும்ப வேண்டும்.

இதில் முதல் அமைச்சர் அவர்கள் அறிவித்துள்ள இழப்பீடு ஆறுதல் தொகையை மேலும் கூடுதலாக அந்தக் குடும்பங்களுக்குத் தர வேண்டும் என்பது அவசர அவசியம். ரூ.10 லட்சம் ஆக உயர்த்தினால் நல்லது.

ரயில் பெட்டிகள் எரிக்கப்பட்டபோது (1967-இல் அண்ணா ஆட்சியில்), முதல்வர் அண்ணா சொன்னார்: எரிந்த பெட்டிகளை மீண்டும் கட்டிக் கொள்ள முடியும்; உயிர்களை இழந்தால் திரும்பவும் பெற முடியுமா? என்ற கருணை பொங்கும் மனிதநேயத்துடன் கூறினார் அன்றைய முதல் அமைச்சர் அண்ணா. அதை இப்போது நினைவூட்டுவதற்குக் காரணம், ஆட்சியாளர்மீது குற்றம் சுமத்த அல்ல;

மனிதாபிமானத்தை அலட்சியப்படுத்தும் காவல்துறை அதிகாரிகளுக்கு சுற்றறிக்கைபோல் முதல்வர் அண்ணாவின் இதய மொழிகளை நினைவூட்டி கடமையாற்றிட வற்புறுத்த வேண்டும்.

மிகப் பெரும் அளவில் வன்முறைக் களமாகக் காட்சியளிக்கும் ஜம்மு – காஷ்மீர் மாநிலத்தில் கலகக் கும்பலைக் கலைக்க, பச்சை நிறத் தண்ணீரைப் பீச்சி அடிக்கும் முறையை இன்றைய அதன் இளம் முதல் அமைச்சர் உமர் அப்துல்லா அவர்கள் நடைமுறைப்படுத்து வதைப் பாராட்டி இரண்டு நாள்களுக்கு முன் செய்திகள் வந்துள்ளன.

டில்லியில் எப்போதும் தண்ணீர்க் குழாய் பீச்சி அடித்து கூட்டத்தைக் கலைத்து உயிர்ச்சேதம், பொருட்சேதத்தைத் தவிர்க்கும் முறைபற்றி இங்குள்ள காவல்துறை யோசிக்க, நடைமுறைப்படுத்த நமது முதல் அமைச்சர் அவர்களுக்கு அறிவுறுத்த வேண்டும். அடக்குமுறை, சிறைவாசங்கள் அதிகமான எதிர் விளைவுகளை உருவாக்குவது உலகெங்கும் நடைமுறையாகி வரும் நிலையில், எந்த முடிவு எடுப்பதற்கு முன்பும் ஆட்சியாளர்கள் நிதானமாக யோசித்து அதன் பாரதூர விளைவுகளை ஆராய வேண்டும் என்பதே நமது வேண்டுகோள். பலியானவர்களின் குடும்பத்தினருக்கு ஆழ்ந்த இரங்கலைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.

– கி.வீரமணி, ஆசிரியர்