சிகரம்
“உலகத்தைப் படைக்க பிரம்மதேவன் நீரில் தன் விந்தைவிட அது ஓர் கண்டமாயிற்று. அதை இரண்டாக்கி ஒன்றை சுவர்க்க லோகமாகவும் மற்றொன்றை பூமி முதலான பதினான்கு லோகங்களாகவும் சிருஷ்டித்தார். பூமியில் காலம், மனது, வாக்கு, காமம், குரோதம், ஆசை முதலானவற்றைத் தோற்றுவித்தார். பின்னர் மரீசி, அத்திரி, ஆங்கிரஸ், புலஸ்தியர், புலதர், கிருது, வசிஷ்டர் ஆகிய ஏழு புத்திரர்களை மானசீகமாகத் தோற்றுவித்தார். அவர்கள் ஸப்த பிரம்மாக்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். அவர்களுக்குப் பின் சனத்குமாரரைத் தோற்றுவித்தார். அந்த ரிஷிகள் எழுவர் மூலமும் அனேக வமிசங்கள் உண்டாயின. நான்கு வேதங்களையும், மின்னல், இடி, மேகம், இந்திர தனுசு ஆகியவற்றையும் உண்டாக்கினார்.
பிரம்மனின் முகத்திலிருந்து தேவர்கள் உண்டானார்கள். மார்பிலிருந்து பிதுர் தேவர்கள் தோன்றினார்கள். மானிடர்கள் அவருடைய இடையிலிருந்து உண்டானார்கள். புட்டத்திலிருந்து அசுரர்கள் பிறந்தனர். இதர அவயவங்களிலிருந்து அனேகவித பூதங்கள் தோன்றின.
இவ்வாறு பிரம்ம தேவனால் படைக்கப்பட்ட சிருஷ்டிகள் மேலும் விருத்தியடையாது க்ஷீணிக்கத் தொடங்கின. அதனால் வருத்தமுற்ற பிரம்மதேவன் தமது தேகத்தையே இரண்டாக்கி ஆணும் பெண்ணுமாகச் செய்து மனுவைத் தோற்றுவித்தார். வைராஜன் என்னும் பெயர் பெற்ற அம்மனு உலக சிருஷ்டியை விருத்திபெறச் செய்தார்.
பிரம்ம தேவனால் உண்டாக்கப்பட்ட சதரூபை யென்னும் பெண் சுவாயம்பு மனுவை மணந்து பிரியவிரதன், உத்தானபாதன் என்னும் இரு புதல்வர்களைப் பெற்றாள். மேலும், அவர்கள் இருவருக்கும் அனேக பெண்கள் பிறந்தனர். காம்யை என்பவள் காத்தம பிரஜாபதிக்குப் பிறந்தாள். அவளுக்கு சாம்ராட், அஷி, விராட், பிரபு என்னும் பிள்ளைகள் பிறந்தனர். உத்தானபாதனுக்கும் சுநீதிக்கும் துருவன் தோன்றினான்.
துருவனுக்கு இருவர் பிறந்தனர். பெண்ணுக்குப் புஷ்டி என்றும், பிள்ளைக்கு தான்யன் என்னும் பெயர். புஷ்டியின் மூலம் ரிபு, ரிபுஞ்சயன், விப்பிரன், விரகலன், விரகதேஜஸன் ஆகிய அய்வர் பிறந்தனர். புஷ்கரிணி என்பவளை ரிபு மணந்தான். அவனுக்கு சாக்ஷுஸன் என்னும் மனு பிறந்தான்.
வைராஜ மனு அநத்கலை என்பவளை மணந்தான். அவர்களுக்குப் பத்து குமாரர்கள் உண்டானார்கள். அவர்கள் ரூரு, பூரு, சதத்விம்னன், தமஸ்வி, சத்யஜித்து, கவி, அக்னிஷ்டேன்மன், அதிராத்திரன், அதிமன்யு, சுயேச்சன் ஆகியோர் ஆவர்.
ரூரு என்பவன் ஆக்நேயி என்பவளை மணந்து அங்கன், சுமனஸ்தவாதி, கிருதி, ஆங்கிரஸ், ஸ்ரஜி என்னும் ஆறு பிள்ளைகளைப் பெற்றான். அங்கன் ஸுநீதியை மணந்து வேனாராஜனைப் பெற்றான். வேனராஜனுக்குச் சந்ததி கிடையாது. ஆகவே வேதியர் அவன் கையிலிருந்து பிருது சக்கரவர்த்தியைத் தோன்றச் செய்தனர். அவன் பெயராலேயே பூமிக்குப் பிருதிவீ என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. அவனுக்கு சூதர், மாகதர் என்னும் இரு புத்திரர்கள் பிறந்தனர். பின்னும் சிறிது காலத்துக்கெல்லாம் ஹவீர்த்தானி, ஹவிர்த்தாமன் என்னும் இரு பிள்ளைகள் பிறந்தனர்.
ஹவிர்த்தாமனுக்கும் சிகண்டிக்கும் பிராசீனபர்ஹி என்பவன் பிறந்தான். பிராசீனபர்ஹி சமுத்திர தனயை என்பவனை மணக்க அவர்களுக்கு பிரசேதன் முதலான பத்துக் குமாரர்கள் பிறந்தனர்.
அக்காலத்தில் உலகிலே பிரஜைகள் குறைந்து வருவது கண்டு தசப் பிரசேதர்களும் பெரும் கோபம் கொண்டனர். சந்திரன் அவர்கள் கோபத்தைத் தணித்து தான் வளர்த்து வரும் பெண்ணை அளிக்க, அவர்கள் அவளை மணந்து அவளிடம் தக்ஷப்பிரஜாபதியை உண்டாக்கினார்கள். தக்ஷன் அனேகப் பெண்களை உண்டாக்கி அவர்கள் மூலம் பிரஜைகளை விருத்தி செய்தான்.
தக்ஷனுக்கு அறுபது பெண்கள் பிறந்தனர். அவர்களுள் பத்துப் பேரைத் தர்ம பிரஜாபதிக்கும், பதிமூன்று பேரைக் காசிப முனிவருக்கும், இருபத்தேழு பெண்களைச் சந்திரனுக்கும், நான்கு பெண்களை அரிஷ்ட நேமிக்கும், பிரம்மபுத்திரர், ஆங்கிரஸ், கிருசாசுவர் ஆகிய மூவருக்கு இரண்டு இரண்டு பெண்களையும் திருமணம் செய்து கொடுத்தான்.
தர்மப் பிரஜாபதி மணந்த பத்துப் பெண்களில் விசுவை என்பவள் விசுவே தேவர்களையும், ஸாத்யா என்பவள் ஸாத்யர்களையும், மருத்துவதி மருத்துக்களையும், வசு வசுக்களையும், பானு பானுக்களையும், முகூர்த்தம் முகூர்த்தங்களையும், லம்பை என்பவள் கோஷத்தையும், ஜாமி என்பவள் நாகவீதி என்னும் பெண்ணையும், அருந்ததி என்பவள் பூப் பிரதேசங்களையும், சங்கல்பா சங்கற்பத்தையும் சத்தியத்தையும் பெற்றனர்.
வசுக்கள் எட்டு பேர். அயன், துருவன், சோமன், தரன், அநிலன், அநலன், பிரத்தியூஷன், பிரபாசன் ஆகியோரே அவர்கள்.
அயனுக்கு நான்கு பிள்ளைகள். அவர்கள் வேதண்டன், சிரமன், சாந்தன், முகி என்பவர். துருவனுக்குக் காலன், வேதப் பிரபாலன் என இருவர் பிறந்தனர். சோமனுக்கு வர்ச்சான் என்ற ஒரே பிள்ளைதான்.
தரன் மனோஹரை என்பவளை மணந்தான். அவளிடம் திரவிணன், ஹுதஹவ்யவாஹன், சிசரன், பிவாவான், ரமஸன் ஆகியோர் பிறந்தனர். அநிலனுக்கும் சிவை என்பவருக்கும் புரோஜவன் பிறந்தான். அநலன் கார்த்திகைப் பெண்கள் அறுவரை மணந்தான். அக்கினி புத்திரன், குமாரன், சரஸ்தம்பன், சாகன், விசாகன், நைதமேயன் என்னும் ஆறு பிள்ளைகள் அவர்களுக்குப் பிறந்தனர்’’ என்கிறது இந்து மதம்.
இந்து மதம் மடமைக் கருத்துகளும், அறிவுக்கு அறவே ஒத்துவராத கருத்துகளையும் கூறும் மதம் என்பதற்கு மேற்கண்ட கருத்துகளே சரியான சான்று.
இந்த உலகம் மட்டுமல்ல, இந்த அண்டம் (பிரபஞ்சம்) முழுவதும் யாராலும் படைக்கப்பட்டதல்ல. அது எப்போதும் இருப்பது என்பதே அறிவியல் உண்மை!
ஆனால், இந்து மதம் இந்த உலகம் பிரம்மனால் படைக்கப்பட்டது என்கிறது. அதுவும் பிரம்மன் தன்னுடைய விந்தை நீரில் விட்டார். அந்த விந்து ஒரு கண்டமாக (நிலப்பரப்பாக) மாறியது என்கிறது இந்து மதம்.
உலகமே படைக்கப்படாதபோது நீர் எப்படி இருக்க முடியும். நீர் இல்லாதபோது, நீரில் தன் விந்தை பிரம்மன் விட்டதாகச் சொல்வது மோசடி அல்லவா? ஆக, இந்து மதம் கூறும் உலகப் படைப்பு பற்றிய செய்தியே தப்பு என்பது தெரிகிறது. அது மட்டுமல்ல. பிரம்மன் விந்து நிலப்பரப்பாக மாற இரண்டாக்கி, ஒன்றை பூமியாகவும், மேலும் 13 லோகங்களாகவும் இன்னொன்றை சுவர்க்கமாகவும் பிரம்மா ஆக்கினார் என்கிறது இந்து மதம்.
பூமி நமக்குத் தெரிகிறது. மற்ற 13 லோகங்கள் எவை? அவை எங்கே இருக்கின்றன? விவரம் எதுவும் இல்லை. எனவே, இதுவும் பித்தலாட்டம் என்பது எளிதில் விளங்குகிறது. இதில் சுவர்க்கமும் நிலப்பரப்பு என்கிறது இந்து மதம். அப்படியான அந்த சுவர்க்க நிலப்பரப்பு எங்கே இருக்கிறது? இறந்தவர்கள்தான் அதைப் பார்க்க முடியும் என்றால், சுவர்க்கத்தைக் கூறியவர்களுக்கு அது எப்படி தெரிந்தது? இறந்தவர்கள் மட்டுமே சுவர்க்கத்தைப் பார்க்க முடியும் என்றால், இறந்தவர்கள் சுவர்க்கத்தைப் பற்றி நம்மிடம் வந்து சொல்ல முடியாது. அப்படியிருக்க சொர்க்கத்தைப் பற்றி எப்படி அறிய முடியும்? அப்படியானால் சுவர்க்கம் ஒரு மோசடிதானே?
இன்னும் ஒரு வேடிக்கை என்னவென்றால், பிரம்மன் தன் உடலை இரண்டாக ஆக்கி, ஒரு பகுதியை ஆணாகவும், மற்றொரு பகுதியைப் பெண்ணாகவும் மாற்றினார் என்கிறது இந்து மதம்.
ஓர் ஆணின் உடலை இரண்டாக்கினால் அவன் இறந்துபோவான். அதுதான் அறிவியல். ஆனால், இரண்டாக்கப்பட்ட பிரம்மா உடலின் ஒரு பகுதி ஆணாகவும், மற்றொரு பகுதி பெண்ணாகவும் ஆகியது என்பது அறிவியலுக்குப் பொருந்துமா? அது அறிவியல் உண்மையா?
மேலும், இங்கு சொல்லப்பட்ட எந்தவொரு உருவாக்கமும், விருத்தியும் அறிவியலுக்கோ, அறிவுக்கோ ஏற்றது அல்ல. அப்படியிருக்க இப்படி அறிவுக்கு அறவே பொருந்தாத கருத்துகளைக் கூறும் இந்து மதம்தான் அறிவியலுக்கு அடிப்படையா?
(சொடுக்குவோம்)