கிராமங்கள் வளர்ச்சி குறித்துப் பெரியாரின் தொலைநோக்குக் கணிப்பு
அய்யா கேட்டார், “நகரத்துக்காரன், கிராமத்துக்காரனுடைய உழைப்பைச் சுரண்டி வாழவேண்டுமா? கிராமத்துக்காரன் மாடு வைத்துக்கொண்டிருப்பான், பாலைக் கறந்து கொண்டிருப்பான், நெய்யாக்கிக் கொடுப்பான், அதனை நகரத்துக்காரன் வசதியாக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருப்பான். அப்படியென்றால், கிராமத்துக்காரனை தொழிலாளியாக ஆக்கி, நகரத்துக்காரன் சுரண்டறவன் என்று ஆக்கி இருக்கிற முறை மாற்றப்படவேண்டும்.’’
பெரியார் அவர்கள் அதைப்பற்றி கூட கவலைப்படவில்லை. எதற்கு கிராமம், நகரம் என்று தனித்தனியாக இருக்கவேண்டும். அவர்களுக்கெல்லாம் இடைத்தரகர்கள் இருக்கக்கூடாது. விவசாயிகளின் விளை பொருள்களுக்கு நல்ல விலை கிடைக்க வேண்டும்; குறுக்கே இடைத்தரகர்கள் வேண்டாம் என்று சொல்லி, 31.10.1944 அன்று இந்தக் கருத்தினை பெரியார் அவர்கள் சொன்னார்.
“உண்மையில் கிராமங்களைச் சீர்திருத்த வேண்டுமானால் நான் சொல்லப் போகும் முக்கியமான காரியங்களைச் செய்ய வேண்டும். விவசாயம் உடலுழைப்பில் நடைபெறுவதை மாற்றி அதை ஒரு தொழில் முறையாக அதுவும் இயந்திரத் தொழில் முறையாக இண்டஸ்டீரியல் (Industrial) ஆக்கப்பட வேண்டும்.
உழுவதும், விதைப்பதும், அறுப்பதும் இயந்திரத்தால் செய்யப்பட வேண்டும். கிணறு வெட்டுவதும், தண்ணீர் இறைப்பதும், பாய்ச்சுவதும் இயந்திரத்தால் செய்யப்பட வேண்டும். அந்த அளவுக்கு பூமிகளைத் திருத்தி இணைக்க வேண்டும். அதற்குப் பயன்படாத பூமியைத் தனிமைப்படுத்தி அடிக்கடி பாடுபட வேண்டிய அவசியம் இல்லாத பயிர் செய்ய வேண்டும். விளைபொருளால் ஆக்கப்படும் பண்டங்களை ஆங்காங்கே விவசாயிகள் கூட்டுறவு முறையில் ஆக்கப்பட்டு அந்த பயன் விவசாயிகளுக்கே கிடைக்க வேண்டும். பல கிராமங்களை ஒன்றாக இணைத்து ஒரு சிறு நகரமாக ஆக்கி அதில் பள்ளிக் கூடம், ஆஸ்பத்திரி, பார்க், சினிமா, டிராமா, தமாஷ் அறை, வாசக சாலை, புத்தக சாலை, ரேடியோ நிலையம், நல்ல ரோடு, கால அளவுப்படி போக்குவரத்து உள்ள பஸ் ஸ்டேஷன், போலிஸ் ஸ்டேஷன், நன்றாய்ப் படித்த ஒரு நீதிபதி, சகல சாமானும் கிடைக்கத்தக்க கடைகள் ஏற்படுத்த வேண்டும்.
இயங்கும்படியான (சுற்றுப் பிரயாண) கண்காட்சி சாலைகள் அடிக்கடி பற்பல விதத்தில் அமைத்து ஊர்கள் தோறும் சுற்றி சுற்றி வரும்படியாகவும் ஆன காரியங்கள் செய்ய வேண்டும்.
ஆங்காங்கு அப்பீல் கோர்ட்டுகள், குறை தெரியும் அதிகாரிகள் சுற்றுப் பிரயாணம் செய்து ஆங்காங்கு வாராவாரம் முகாம் போடவும் ஆன ஏற்பாடுகள் செய்ய வேண்டும்.
சுருக்கமாகச் சொல்ல வேண்டுமானால், சென்னை 10 லட்சம் ஜனத்தொகை கொண்ட நகரம் கோவை ஒரு லட்சம் ஜனத் தொகை கொண்ட நகரம், ஈரோடு 50, 000 ஜனத்தொகை கொண்ட நகரம், பெருந்துறை 5000 ஜனத் தொகை கொண்ட நகரம். இது போலவே இப்போது கிராமமாகப் பாவிக்கப்படும் ஈரோட்டுக்குப் பக்கத்தில் உள்ள கொல்லம் பாளையம், மூலப்பாளையம், சூரம்பட்டி, மேட்டு வலசு என்கின்றவை போன்ற பக்கப் பக்க கிராமங்கள் ஒன்றாக பிணைக்கப்பட்டு ஏதோ ஒரு பெயர் கொண்ட சர்க்கிளாக்கி 2500 அல்லது 5000 ஜனத்தொகை கொண்ட நகரமாக ஆக்கி விட்டு, அதை நகரத்தார்கள், தரகர்கள் சுரண்ட முடியாமல் செய்ய வேண்டும், “நகரத்தாருக்காகத்தான் அவர்கள் வாழுகிறார்கள்; வாழ வேண்டும்’’ என்று சொல்லப்படுவதை அடியோடு மாற்ற வேண்டும்.
அதோடு கூடவே அந்த இடங்களில் அவற்றிற்குத் தகுந்தபடி இயந்திரத்தால் செய்யப்படும் சிறு சிறு தொழிற்சாலைகளை நிறுவி அவர்கள் வேறு ஊருக்கு பிழைப்புக்குப் போகாதபடி பிழைப்பு ஏற்படுத்த வேண்டும்.
கிராமத்தான், பட்டிக்காட்டான், குப்பக்காட்டான் என்கின்ற பெயர் ஒரு மனிதனுக்கு ஏன் இருக்க வேண்டும்? அதுவும் பாடுபட்டு உழைக்கும் மனிதனுக்கு ஏன் இருக்க வேண்டும்? ஆதலால் அப்பெயர்கள் இல்லாமல் செய்யப்பட்டுவிட வேண்டும்.
“அய்ரோப்பாவில் கிராமங்கள் என்ற நிலை இல்லவே இல்லை. இருந்த போதிலும் அது அந்த இடத்திற்கு ஏற்ற வாழ்வாய் இருக்கலாமே தவிர பிராமணனுக்கு தொண்டு செய்வதற்கே கடவுள் சூத்திரர்களைப் பஞ்சமனைப் படைத்தார்’’ என்பது போல் “நகரத்தார்கள் நல்வாழ்வு வாழ்வதற்கே கிராமங்கள் ஏற்பட்டன’’ என்கிற முறையில் கிராமங்கள் அங்கு இல்லை. அங்கு ஏதாவது ஒன்று இரண்டு இருந்த போதிலும் இங்கு இருக்கக் கூடாது என்று சொல்லுவேன்.
“அப்படியானால் விவசாயம் யார் செய்வது, யார் பூமியை பயிர் செய்வது?’’ என்று கேட்கப் படலாம். “இது கக்கூசு எடுக்கும் சக்கிலி, பறையர், ஒட்டர் என்பவர்களுக்கு படிப்பு கொடுத்து மேன்மக்களாக ஆக்கிவிட்டால், கக்கூசு எடுப்பவர்கள் யார்?’’ என்று கேட்பது போல் கேட்கப்படுவதாகும். அதற்கு என்பதில் “அந்தத் தொழில்களை நாம் எல்லோரும் (எல்லா இடத்தில் உள்ளவர்களும்) விகிதாசாரம் பங்கு போட்டுக் கொள்ள வேண்டும்’’ என்பதுதான்.
கீழான தொழில், ஈனமான தொழில், கஷ்டமான தொழில், சரீர உழைப்பு அதிகமாகவும் பயன்மிக்க அற்பமாகவும், குறையாகவும், வாழ்வில் இழிவாகவும், இருக்கும்படியான தொழில் முறைகளை நாட்டில் இல்லாமல் செய்ய வேண்டும். அதுதான் நாட்டு முன்னேற்றமாகும். கப்பல் கட்டி எவனோ ஒருவன் கோடீஸ்வரனாவது முன்னேற்றமாகாது. எங்கேயோ ஒரு இரும்புத் தொழிற்சாலை வைத்து யாரோ கோடீஸ்வரனானால் நாட்டுக்கு முன்னேற்றமாகிவிடாது.
நான் கூறுகிற முன்னேற்றம் செய்ய முடியவில்லையானால் அதற்கு அதாவது அப்படிப்பட்ட இழிவான, கீழான, பிரயாசையான வேலை செய்பவர்களுக்கு அதிக லாபமும், சலுகையும், மேன்மையும் இருக்கும்படியான பிரதிபலன் அடையச் செய்ய வேண்டும். இரசாயன முறை, விஞ்ஞான முறை, யந்திர முறை முதலியவைகளைக் கையாண்டு, அவைகளை கிராமங்கள் என்பவைகளில் இருந்து தொடங்குவோமேயானால் இந்தப் பிரச்சினைகள் சுலபத்தில் தீர்ந்துவிடும்; கிராமம் என்கின்ற பெயரும், நிலையும் தானாக மாறிவிடும்.
இதைப் பொதுவுடைமை என்றோ, சமதர்மம் என்றோ முட்டாள் தனமாய்க் கருதாமல் முற்போக்கு என்ற முறையில் சிந்தித்தால்தான் இதில் உள்ள நியாயமும், உண்மையும் விளங்கும்.
தொழிலாளிகளும் கிராமவாசிகளும் முன்னையைவிட இப்போது சிறிது பணம் அதிகம் சம்பாதிப்பதைக் கொண்டு திருப்தி அடையக் கூடாது. தொழிலாளிக்கும் முதலாளிக்கும் முன் இருந்த வித்தியாசமும், கிராமத்தானுக்கும் பட்டணத்தானுக்கும் முன் இருந்த வித்தியாசமும், பணம் பெருக்கினால் முன்னைவிட அதிகமாகிவிட்டதே தவிர குறையவில்லை. அந்த வித்தியாசமானது முன்னைவிட அதிகமான பேதத்தையும், இழிவையும், மனக் குறையையும் உண்டாக்கி மிக்க கீழ்மகனாக ஆக்கி விட்டது. பேதமற்ற இடம்தான் மேலான, திருப்தியான இடம்.
1944ஆம் ஆண்டில் பெரியார் சொன்னதைத்தான், அப்துல் கலாம் அவர்கள் இப்பொழுது சொல்லியிருக்கிறார் என்று அவர் பங்கேற்கும் அந்த நிகழ்வின் அழைப்பிதழில் அவருடைய கருத்தையும் அச்சிட்டு, 1944 ஆம் ஆண்டு பெரியாரும் சொல்லியிருந்தார் என்பதை அச்சிட்டிருந்தோம். அதைப் பார்த்தவுடன், அப்துல்கலாம் அவர்கள், நாம் இப்பொழுதுதான் இதைச் சொல்லுகிறோம் என்று நினைத்திருந்தேன்; ஆனால், தந்தை பெரியார் அவர்கள் 1944 ஆம் ஆண்டிலேயே இதனை சொல்லியிருக்கிறார். நான் படிக்கும் காலத்திலேயே பெரியார் அவர்களை நேரில் பார்த்திருக்கிறேன் என்று சொல்லி, வியப்படைந்தார். அதற்குப் பிறகு 5, 6 நிகழ்வுகளுக்கு வருகை புரிந்திருந்தார்.
அவர் எல்லோரிடமும் என்ன சொல்வார் என்றால், நேராக தஞ்சை வல்லத்திற்குச் சென்று பார்த்துவிட்டு வாருங்கள் என்று சொல்வார். அதோடு மட்டுமல்ல, இந்த இடத்திற்கு நாங்கள் செய்த சீர்திருத்தத்திற்கு அவர் என்ன செய்தார் என்றால், நாடு தழுவிய அளவில், பல இடங்களில், மற்ற மாநிலங்களிலும் புரா திட்டம் என்று. Providing Urban Amenities to Rural Area என்பதைச் சுருக்கி, PUR என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்தினார். பெரியார் எனக்கு முன்பாகவே இதனைச் சொல்லியிருக்கிறார், ஆகவே, அதற்குப் “பெரியார் புரா” என்று பெயர் வைக்கவேண்டும் என்று சொன்னார்.
(தொடரும்)