இந்து ராஜ்ஜியம் வந்தால்…? – வரலாறு விடுக்கும் எச்சரிக்கை

பிரச்சாரப் பலத்தினாலேயே பார்ப்பனீயம் நிலை கொண்டுள்ளது. இமயமலையை இட்லிக்குள் மறைக்கும் பொய்யர்கள் பார்ப்பனர்கள். கல்லைக் காட்டிக் கடவுள் என்பார்கள்; புராணங்களைப் புளுகி புனிதம் என்பார்கள். அழுக்கடைந்த ஆசாமியை ஜகத்குரு என்பார்கள். இப்படித்தான் இப்போது மோடியை முன்னிறுத்தி இதோ மோட்சத்தின் வழிகாட்டி என்கிறார்கள். மிக சொற்ப வாக்கு சதவீதத்தில் குஜராத்தில் 3ஆவது முறையாக வென்ற மோடி இந்தியாவை அப்படியே தூக்கி நிறுத்திவிடுவார் என்று புளுகுகிறார்கள். மனித வள மேம்பாட்டிலும், ஏழை மக்களுக்கான நலத்திட்டங்களிலும் எள்ளளவும் முன்னேற்றம் அடையாத குஜராத்தை முன்மாதிரி மாநிலம் என்கின்றன இந்துத்துவம் ஊடுருவிய ஊடகங்கள்.

 

இந்த முறையும் தோற்றால் இந்துத்துவ பா.ஜ.க.வுக்கு சங்குதான் என்பதை ஆர்.எஸ்.எஸ். அறிந்தே வைத்துள்ளது. அதனால்தான் இந்தியாவின் ஹிட்லர் மோடியைப் பிரதமராக்கத் துடிக்கிறது. இந்துத்துவாவின் முன்னாள் முகமூடி வாஜ்பாயே வருத்தப்பட்ட மனிதப் படுகொலை மோடியின் குஜராத்தில் நிகழ்ந்தது; உச்ச நீதிமன்றமே கண்டித்தது. இத்தகைய சுத்த சுயம் பிரகாசம்தான் இந்தியாவை ஆளவேண்டுமாம். இந்துத்துவாக்கள் நடத்தும் இந்து ராஜ்ஜியம் எப்படி இருக்கும்? வரலாற்றை மறந்துவிட்டவர்களுக்கு எடுத்துக் காட்டியுள்ளார் உண்மை ஆசிரியரும், தி.க. தலைவருமான கி.வீரமணி. கடந்த ஜூலை 25 அன்று சென்னை பெரியார் திடலில் இந்து ராஜ்ஜியங்களின் கொடுங்கோன்மையைத் தோலுரித்தார்.

ஹிந்துத்வா எப்படி வந்தது? 1924ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு அதனை அறிமுகப்படுத்திய ஆசாமி யார் என்பதை ஆதாரத்தோடு தெரியப்படுத்தினார் ஆசிரியர்.

வெளிநாட்டில் சென்று படித்து வந்த வி.டி. சாவர்க்கர்தான் இதன் தந்தை.

Hindus are a nation bound by
a common culture,
a common history,
a common language,
a common country
and a common religion
– அதாவது,
பொதுக் கலாச்சாரம்
பொது வரலாறு
பொது மொழி
பொது நாடு

பொது மதம் – இவை அய்ந்தும் சேர்ந்ததுதான் இந்துத்துவா என்கிறார் சாவர்க்கார்.

இந்த அய்ந்து பொது அம்சங்களும் இந்தியாவில் எங்கு இருக்கின்றன? ஹிந்து என்பதில்கூட எத்தனை எத்தனைப் பிரிவுகள் _ – பிளவுகள் _ பிணக்குகள்! எத்தனை எத்தனை முரண்பட்ட அம்சங்கள்! என்பதை எடுத்துக் காட்டினார்.

ஹிந்துத்துவாவில் கூறியபடி ஒரே நாடு என்றால் மாநிலங்களே கூடாது. – ஒரே நாடாகத் தானிருக்கும். – சமஸ்கிருதம்தான் ஒரே மொழி. – பார்ப்பனக் கலாச்சாரம் ஒன்று மட்டும்தான் அங்கீகரிக்கப்படும் என்றார்.

இன்றைய எதார்த்த நிலை என்ன? மொழி வழி மாநிலங்கள் பிரிக்கப்பட்டு 50 ஆண்டுகளைக் கடந்த நிலையில் இப்போது ஒரே மொழி என்றாலும் பெரிய மாநிலங்களைப் பிரிக்க வேண்டும் என்னும் எண்ணம் மேலோங்கியுள்ளது. ஆனால், இந்துத்துவா சொல்கிறது மாநிலங்கள் கூடாது என்று.

ஹிந்துத்துவாவை அரங்கேற்றிய வி.டி.சாவர்க்கர் சதர்வர்ணாய வியவஸ்தாபன்
யாஸ்மின்தேஷ் ஹிக நாவித்யத்தே;

தாம் மிலேச்சதேஷ்ம் ஜன்யதார் ஆரிய வர்த்தாஷ் பரே

The land where the system of Four Varnas does not exit should be known as the Mellach country Aryavart lies away from it’’

எந்த நாட்டில் நால் வருணம் இல்லையோ, அந்த நாடு மிலேச்சர்களின் நாடு என்று பொருள். ஆரிய வர்த்தம் என்பது அதற்கு மாறுபட்டது என்று கூறுகிறார்.

20 ஆம் நூற்றாண்டில் இந்து ராஜ்ஜியம் நடந்த நேபாளத்தின் நிலையை ஆசிரியர் கி.வீரமணி படம்பிடித்துக் காட்டினார். மகா தவிரா சங்கராசிஸ்த்ரா (Maha sthavira sangharakshita) என்ற புத்த பிக்கு விசுவ ஹிந்து பரிஷத்தினர் ஏற்பாடு செய்த டில்லிக் கூட்டத்தில் (23.2.1982) பேசிய பேச்சின் ஆதாரத்தை வெளியிட்டார்.

அந்தப் புத்தப் பிக்கு பேசியது இதுதான்:

“1949 மற்றும் 1952-களில் நான் நேபாளம் சென்றதுண்டு. ஜாதி முறை எப்படியெல்லாம் அங்கே கடைபிடிக்கப்படுகிறது என்பதை நேரில் கண்டேன். ஜாதி முறையைப் பின்பற்றவில்லையென்றால், அவர்கள் யாராக இருந்தாலும் கைது செய்யப்படுவார்கள் _- அபராதமும் விதிக்கப்படுவார்கள்.

நான் நேபாளத்தில் ஒரு புத்த மடத்தில் தங்கி இருந்தேன். நடு ராத்திரியில் ஒருவர் கதவைத் தட்டினார்; இந்து மதத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் வெளியில் நின்று கொண்டிருந்தார். நான் இந்த இரவு இங்கே தங்கலாமா? அனுமதிப்பீர்களா? என்று கேட்டார்.

ஏன்? என்ன அவசியம்? என்று கேட்டேன். அதற்கு அந்த இந்து மதக்காரர் என்ன சொன்னார் தெரியுமா? நான் என் ஜாதியை இழந்துவிட்டேன்; ஜாதிக்கு விரோதமாக நடந்துகொண்டு விட்டேன். அதனால் நான் என் வீட்டுக்குச் செல்ல முடியாது; என் மனைவியும், என் வீட்டுக்குள் அனுமதிக்க மாட்டாள்; அப்படி அவள் அனுமதித்தாலும் அவளும் ஜாதியை இழந்துவிடுவாள்!

ஏன் அப்படி என்று நான் கேட்டேன். அதற்கு அந்த இந்து ஆசாமி சொன்ன பதில்: வியாபார நிமித்தமாக நான் வெளியூருக்குச் சென்றிருந்த இடத்தில் நான் உடல்நலம் பாதிக்கப்பட்டேன். ஒரு சத்திரத்தில் தங்கினேன். தாழ்ந்த ஜாதியைச் சேர்ந்த ஒருவர் எனக்கு உதவினார். எனக்கு வேறு யாரும் உதவ முன்வரவில்லை; அந்தத் தாழ்ந்த ஜாதிக்காரன் தந்ததையுடன் சாப்பிட்டேன்; அதனால் என் ஜாதி என்னைவிட்டுப் போய்விட்டது. எனவே, என்னைத் தயவு செய்து இந்த இரவு தங்கிட அனுமதியுங்கள் என்றான்.

நாளை நானே நேரில் போலீஸ் ஸ்டேசனுக்குச் சென்று நடந்ததைச் சொல்லி அபராதம் கட்டி, இழந்த என் ஜாதியை மீண்டும் பெறுவேன். என் மனைவியும் அப்பொழுது என்னை ஏற்றுக்கொள்வாள். (ஆதாரம்: Religion and secularism – a lecture given to vishva Hindu Parishad)”

கடந்த நூற்றாண்டில் 70 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக தந்தை பெரியார் உழைத்ததின் பலனாக தமிழினம் தன்னை உணர்ந்துள்ளது. பெரும்பான்மையான மக்கள் வெளிப்படையாக தம்முடைய ஜாதி எண்ணங்களைக் காட்டிக்கொள்ளத் தயங்கும் நிலை தமிழ்நாட்டில் உள்ளது. ஆனால், இன்னும் மனதிற்குள் ஜாதி உணர்வு இருப்பவர்களும் இருக்கிறார்கள். இந்த இழிநிலையை ஒழித்து ஜாதி மறுப்புத் திருமணங்களால் தமிழர்களாய் இணைக்கும் பணியை நாம் செய்துவரும் காலத்தில்தான் இந்துத்துவா ஆட்சியைக் கொண்டு வர ஆரியம் துடிக்கிறது.   நேபாளம் அப்படி என்றால், மகாராஷ்ட்ராவின் நிலை என்ன?

மாவீரன் என்று வர்ணிக்கப்படும் சிவாஜி போர்கள் பல கண்டு புது சாம்ராஜ்ஜி யத்தை உருவாக்கி னான். அந்த மாவீரன் சிவாஜி இந்து மதத்தின் வருண தர்மத்தின்படி சூத்திரன்; எனவே, அவன்  முடிசூட்டிக் கொள்ள முடியாது _- சத்திரியன்தான் அரசாள முடியும் என்றது இந்துத்துவா.

முடிசூட என்ன வழி என்று சிவாஜி கேட்டபோது, சில பிராயச்சித்தங்களை நடத்தி சத்திரியனாக்கி முடிசூட்டும் தகுதியைப் பெறலாம் என்றனர். யாகங்கள் செய்யவேண்டும் என்றது ஆரியம்.

கங்கைக்கரைப் பகுதியிலிருந்து 11 ஆயிரம் பார்ப்பனர்கள் அழைத்து வரப்பட்டனர். கங்க பட்டர் என்ற பார்ப்பனர் காசியிலிருந்து வந்தார். அவர்தான் தலைமைப் புரோகிதர்.

1674 மே 28 ஆம் தேதியன்று கங்கப்பட்டன் என்ற அந்தப் புரோகிதன், சிவாஜியின் காதில் காயத்ரி மந்திரங்களை ஓதி, சூத்திரன் சிவாஜியை சத்திரியனாக மாற்றினானாம்.

சிவாஜியின் 300 ஆவது ஆண்டு விழா கொண்டாடப்பட்டபோது, டாக்டர் ஏ.இராமசாமி முதலியார் நீதிக்கட்சியின் அதிகாரப்பூர்வ இதழான ஜஸ்டிஸ் ஏட்டில் மூன்று அற்புதத் தலையங்கங்களை அற்புதமான ஆங்கிலத்தில் எழுதினார்.

18 மாதங்கள் யாகங்கள் நடத்தப்பட்டன. விளைவு, சிவாஜியின் கஜானா காலியனதுதான் மிச்சம்!

மிக அழகாக டாக்டர் இராமசாமி முதலியார் எழுதினார். சுரண்டிக் கொழுத்த பார்ப்பனர்களுக்கு _ ஏகபோக ஆதிக்கக்காரர்களுக்கு – அவர் இட்ட பெயர் மோனோ பொலிஸ்ட்ஸ் (Mono polists) They got the lost pie out of his treasury.

சிவாஜியின் கஜானாவிலிருந்து கடைசிப் பைசாவைக்கூட பார்ப்பனர்கள் சுரண்டிக் கொண்டு விட்டனர் என்று எழுதினாரே!

அறிஞர் அண்ணா  சந்திரமோகன் அல்லது சிவாஜி கண்ட இந்து ராஜ்ஜியம் எனும் நாடகத்தில் இந்த வரலாற்றினை எடுத்துக் காட்டியுள்ளார். அதில் சிவாஜி எப்படியெல்லாம் பார்ப்பனர்களால் ஆட்டி வைக்கப்பட்டான். அவன் செல்வம் எப்படியெல்லாம் சுரண்டப்பட்டது என்பதை விளக்கினார். சிவாஜியின் இறுதிக்காலம் மிகவும் பரிதாபகரமானது. சிவாஜிக்குப் பிறகு ராஜ்ஜியம் பேஷ்வாக்கள் எனும் பார்ப்பனர்களின் கைக்குப் போனது.

அடுத்து தெற்கே கேரள மாநிலத்தை எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

Missionaries and a Hindu State Travancore  1858 – 1936  எனும் தலைப்பில் ஜப்பானிய நாட்டின் பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர் கோஜி கவாஷிமா (Kogi Kawashima) என்பவர் எழுதியுள்ளார்.

அந்த நூலைப்பற்றி பேராசிரியர் ஆ.சிவசுப்பிரமணியன் அவர்கள் 2013 ஜூன் திங்கள் உங்கள் நூலகம் எனும் அருமையான இதழில் சிறப்பான கட்டுரை ஒன்றைத் தீட்டியுள்ளார்.

திருவாங்கூர் அரசை ஓர் இந்து அரசு என வரையறுத்துவிட்டு, சமய வேறுபாடுகளுக்கிடையில் கல்வி மருத்துவ வளர்ச்சியில் திருவிதாங்கூர் அரசும் மிஷனரிகளும் செயல்பட்டமுறை குறித்தும், திருவிதாங்கூர் பகுதியின் அடித்தள மக்கள் பிரிவினர் மீதான அரசு மற்றும் மிஷனரிகளின் அணுகுமுறை குறித்தும் இந்நூல் ஆராய்கிறது.

அந்தக் கட்டுரையின் ஒரு பகுதி இதோ:

மன்னர்களால் ஆளப்பட்ட திருவிதாங்கூர்ப் பகுதியில் வேணாட்டு மரபு என்ற பெயரிலான ஆட்சி மரபைத் தோற்றுவித்தவர் மார்த்தாண்ட வர்மா (1729_-1758). மனுதர்மம் அனுமதிக்காது என்பதால், தனக்கு எதிராகச் செயல்பட்ட பிராமணர்களைக் கொலை செய்யாது, பிராமண ஜாதிக்குப் புறம்பாக்கி அவர்களது நெற்றியில் நாய்ச் சின்னத்தைப் பொறித்தார்.

1750ஆம் ஆண்டில் அவர் செய்த ஒரு செயல் திருவிதாங்கூர் வரலாற்றில் மிக முக்கியமான செயலாக அமைந்தது. அரசர் தன் குடும்பத்தினரும் அமைச்சர் உள்ளிட்ட அரசு அதிகாரிகளும் புடைசூழ திருவனந்தபுரத்திலுள்ள பத்மனாபசாமி கோவிலுக்குள் சென்று, தன்னை பத்மனாபசாமியின் அடிமையாக அவர் அறிவித்துக் கொண்டார். அடிமை என்ற பொருளைத் தரும் தாசன் என்ற சொல்லை அக்கடவுளின் பெயருடன் இணைத்து பத்மனாபதாசன் என்ற பெயரைத் தம் இயற்பெயருடன் இணைத்துக் கொண்டார்.

பத்மனாபசாமியிடம் நில மானியம் பெற்ற குடிஆளாகத் தம்மை வெளிப்படுத்திக் கொண்டார். பத்மனாபசாமியே உண்மையான ஆட்சியதிகாரம் பெற்றவர் என்று வெளிப்படுத்தியதன் வாயிலாக அவரது ஆட்சி தெய்வீகமயமாக்கப்பட்டது.

பத்மனாபசாமியின் தாசன் என்பதை மக்களுக்கு நினைவூட்டிக் கொள்ளும் வகையில் புதிதாகப் பதவியேற்கும் மன்னர் படியேத்தம் என்ற சடங்கு ஒன்றை நிகழ்த்துவார். இச்சடங்கின்படி கோவிலின் முன்புள்ள பீடத்தில் தன் வாளை அவர் வைத்துவிடுவார். கோவிலில் பூசை செய்யும் போத்தி வாளை எடுத்துச் சென்று கருவறைக்குள் இறைவனின் முன்வைத்து பூசை நடத்திவிட்டு அதை எடுத்து வந்து மன்னரிடம் தருவார். இச்சடங்கு மன்னன் என்பவன் தெய்வத்தின் பிரதிநிதி என்பதை மக்களுக்கு நினைவூட்டி வந்தது. திருவிதாங்கூரின் திவானாக இருந்த சர்.சி.பி.ராமசாமி அய்யர், பத்மனாபசாமியே உண்மையில் ஆட்சி புரிபவர் என்றும், ஆட்சியை நிர்வகிக்கும் வைசிராய்தான் திருவாங்கூர் மன்னர் என்றும் நவீன அரசியல் மொழியில் குறிப்பிட்டார். மன்னரை விமர்சிப்பது சுவாமித் துரோகம் என்றானது.

இந்து சமயம் சார்ந்தவர் என்ற முறையில், இரண்யகர்ப்பதானம், துலாபுருஷதானம் என்ற இரு தானங்கள் திருவிதாங்கூர் மன்னர்களால் வழங்கப்பட்டன. இவற்றுள் இரண்யகர்ப்பதானம் பின்வருமாறு நிகழும்.

பெரிய வடிவிலான தாமரை மலர் ஒன்று தங்கத்தால் செய்யப்படும். இதனுள் பஞ்சகவ்வியம் (பசுவின் பால், தயிர், வெண்ணெய், சிறுநீர், சாணம் ஆகியனவற்றின் கலவை) ஊற்றப்படும். மலர் வடிவிலான இப்பாத்திரத்தில் மன்னர் நுழைவார். அதன்பின் இம்மலர் மூடப்படும். பஞ்ச கவ்வியத்துள் அய்ந்து முறை மூழ்கி மன்னர் வெளிவருவார். இதன் பின்னரே அவருக்கு முடி சூட்டப்படும். இதன்பின் தங்கத் தாமரையைத் துண்டு துண்டாக வெட்டியெடுத்து மன்னரின் அந்தரங்க ஊழியர்களுக்கும், பிராமணர்களுக்கும் கொடையாக வழங்குவர்.

துலாபுருஷதானம் என்பது மன்னரின் எடைக்கு இணையான தங்கத்தை பிராமணர்களுக்குக் கொடையாக வழங்குவதாகும்.

முறஅய்ப்பம் என்பது அரசின் மற்றொரு முக்கியச் சடங்காகும். தலைநகரான திருவனந்தபுரத்திலுள்ள பத்மனாபசாமி கோவிலில் மன்னராட்சியால் நடத்தப்படும் இச்சடங்கின் நோக்கம், போரின்போது மேற்கொள்ளப்பட்ட செயல்களினால் ஏற்படும் பாவங்களைப் போக்கிக் கொள்வதும், நாடு செழிக்கவேண்டும் என்பதும்தான். இச்சடங்கில் நம்பூதிரிப் பிராமணர்களும் போத்தி என்றழைக்கப்படும் பிராமணர்களும் மட்டுமே கலந்துகொள்ள அழைக்கப்படுவர்.

இச்சடங்கின்போது தலைமைப் புரோகிதர் வீற்றிருக்கும் பல்லக்கை, சிறிது தூரம் மன்னர் சுமப்பார். பின் அவரது காலில் விழுந்து வணங்கி அவரைத் தங்க சிம்மாசனத்தில் அமரச் செய்து, அவரது பாதங்களைக் கழுவுவார். இச்சடங்கில் கலந்துகொள்ளும் பிராமணர்களுக்கான தங்குமிடம், உணவு, தட்சிணை ஆகியவற்றுக்கான செலவை அரசே ஏற்றுக்கொள்ளும். 1875_-76இல் 1,82,009 ரூபாய் இச்சடங்கிற்குச் செலவானது.

இது அந்த ஆண்டு கல்விக்காகச் செலவிடப்பட்ட தொகையைவிட அதிகமாகும். 1911ஆம் ஆண்டில் அய்ந்து லட்சம் ரூபாய் செலவிடப்பட்டது.

இது அரசின் அந்த ஆண்டுச் செலவில் நாலு விழுக்காடாகும். இவை தவிர வருடத்திற்கு இருமுறை நிகழும் ஆராட்டுத் திருவிழாவின்போது கடலில் நீராட, ஊர்வலமாக பத்மனாபசுவாமியின் உலோகப் படிமம் எடுத்துச் செல்லப்படும். இந்த ஊர்வலத்தை உருவிய வாளுடன் தலைமையேற்று நடத்திச் செல்பவர் திருவிதாங்கூர் மன்னர்தான். மன்னருடன் அரசு உயர் அதிகாரிகளும் செல்வர்.

இவையெல்லாம் திருவிதாங்கூர் மன்னராட்சியானது ஓர் இந்து ஆட்சியாக விளங்கியதன் அடையாளங்களாகும்.

(நூல்: திருவிதாங்கூர் இந்து ராஜ்ஜியமும் மிஷனரிகளும்)

***

இந்திய வரலாறு பேசும் இந்துத்துவ ஆட்சிகளின் அவலங்களில் இவை ஒரு சில மட்டுமே. தமிழகத்திலேகூட தஞ்சையை ஆண்ட சோழன் இராஜராஜன் ஆரிய அடிமைதானே! அருண்மொழித் தேவன் என்கிற அழகிய தமிழ்ப் பெயரை விடுத்து பார்ப்பனர்கள் கொடுத்த வடமொழிப் பட்டப் பெயரான இராஜராஜனைச் சுமந்தவனல்லவா. மக்களைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் ஊர் ஊருக்குக் கோவில்களைக் கட்டி அவற்றிற்கு ஆயிரக்கணக்கான வேலி நிலங்களை எழுதிவைத்து, பார்ப்பனர்களை வாழவைத்தான். மன்னர்களை வீழ்த்துவதும், ஆட்சி அதிகாரத்தில் பின்புலமாக இருந்து தம்முடைய ஆதிக்கத்தைத் தக்க வைத்துக் கொள்வதும் ஆரிய மரபான இந்துத்துவத்தின் வழிமுறைகள். அந்த வரலாற்றை மீண்டும் உருவாக்கத்தான் இப்போது ஆரியனல்லாத ஆனால், ஆரிய அடிமையான மோடியைக் காட்டுகிறது இந்துத்துவா. சமத்துவத்தை நோக்கி உலகம் நடைபோடும் நவீன யுகத்தில் மீண்டும் கற்காலத்தைப் படைக்க இந்துத்துவம் வேஷம் கட்டி ஆடுகிறது மோடியின் உருவில்.

ஆயிரம் ஆண்டு அடிமைத்தளையை நொறுக்கி, தன்மானத்துடன் எழுந்து, மறுக்கப்பட்ட கல்வியைப் பெற்று தலை நிமிர்ந்துள்ள தமிழினமும், ஒடுக்கப்பட்டோர் என்பதை தாமதமாக உணர்ந்தாலும் சமூக மேம்பாட்டை நோக்கி நடைபோடும் இந்திய ஒடுக்கப்பட்டோரும் தாழ்த்தப்பட்டோரும் மீண்டும் இந்துத்துவ மலக்குழியில் வீழலாமா என்பதே நாகரிக சமூகத்தின் கேள்வி.

– அன்பன்